روش نوين قيمت‌گذاري هزينۀ نهايي بلندمدت براي جبران كمبود درآمد شبكۀ انتقال در سيستم قدرت تجديد ساختارشده

رويكردهاي افزايشي و نهايي، دو رويكرد متفاوت در قيمت گذاري شبكه هاي انتقال و توزيع انرژي است. تفاوت اصلي اين دو روش در نحوۀ محاسبۀ هزينۀ استفاده از شبكه است. در رويكرد اول، از شبيه سازي و در رويكرد دوم، از روش هاي تحليل حساسيت براي تعيين هزينه استفاده مي شود. در اين مقاله، يك روش نوين با رويكرد نهايي بر مبناي روش هاي تحليلي كه بتواند اثر هزينه هاي بلندمدت را نسبت به تزريق توان در باس ها نشان دهد، معرفي مي گردد. تحليل حساسيت شامل سه مشتق جزئي است كه عبارت اند از: 1. حساسيت پخش توان خطوط شبكه در اثر افزايش تزريق توان در باس ها، 2. حساسيت زمان توسعۀ شبكه برحسب تغيير توان خطوط شبكه، 3. حساسيت ارزش فعلي تقويت شبكه برحسب زمان توسعۀ شبكه. يك شبكۀ توزيع عملي كه قسمتي از شبكۀ انتقال است، براي نشان دادن اصول تئوري و عملي روش پيشنهادي مورد استفاده قرار مي گيرد. نتايج رويكرد هاي افزايشي و نهايي در شرايط مختلف سيستم مقايسه مي شوند. نتايج نشان مي دهند كه قيمت هاي به دست آمده از روش پيشنهادي، نه تنها هزينه هاي توسعۀ آيندۀ شبكه را دربرمي گيرد بلكه به فاصلۀ بين توليد و مصرف نيز بستگي دارد. همچنين روش پيشنهادي عواملي را كه در تعرفه هاي شبكه تأثيرگذارند، نشان خواهد داد.