اثر كاربرد سيليسيم در افزايش مقاومت به شوري با كاهش تنش اكسيداتيو در گياه علف‌بره‌نئي Festuca arundinacea

اين مطالعه با هدف بررسي تاثير سيليسيم در افزايش تحمل به شوري گياه علف بره نئي انجام شد. آزمايش به صورت طرح كاملاً تصادفي و با دو عامل شوري شامل دو سطح صفر و 100 ميلي مولار كلريد سديم و سيليسيم شامل سه سطح صفر، 0.75، 1.5 ميلي مولار به صورت سيليكات سديم بود كه به محلول هوگلند اضافه شد. شوري سبب كاهش رشد گياهان شد و تغذيه سيليسيم به ويژه در تيمار 0.75 ميلي مولار سبب بهبود رشد و افزايش وزن تر و خشك كل گياهان گرديد. تيمار شوري موجب افزايش يون سديم و كاهش يون هاي پتاسيم، آهن و كلسيم بخش هوايي گياهان شد، اما تيمار سيليسيم مقدار سديم را كاهش و ميزان آهن را افزايش داد. فعاليت آنزيم هاي پراكسيداز محلول، پراكسيداز ديواره اي و پلي فنل اكسيداز در گياهان تحت شوري كاهش يافت، ولي سيليسيم موجب افزايش فعاليت اين آنزيم ها گرديد. شوري سبب كاهش ميزان كلروفيل ها، كارتنوئيدها و گزانتوفيل و محتواي پروتئين هاي محلول و افزايش ميزان پراكسيد هيدروژن و پراكسيداسيون ليپيد شد. برعكس، كاربرد سيليسيم به ويژه در سطح 0.75 ميلي مولار محتوي كلروفيل ها، كارتنوئيدها، گزانتوفيل و پروتئين هاي محلول را افزايش و محتوي پراكسيد هيدروژن و پراكسيداسيون ليپيد را كاهش داد. همچنين ميزان نشت الكتروليت ها از غشاهاي زيستي برگ گياهان تحت شوري نسبت به شاهد افزايش يافت، در حالي كه سيليسيم باعث كاهش ميزان نشت الكتروليت ها از غشا گرديد. اين نتايج نشان مي دهد كه تيمار سيليسيم به ويژه در سطح 0.75 ميلي مولار با كاهش ميزان سديم و افزايش فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان سبب كاهش تنش اكسيداتيو شد كه در كاهش پراكسيداسيون ليپيد و نشت الكتروليت ها منعكس است. در نتيجه رشد گياهان تحت شوري با كاربرد سيليكون افزايش يافت.