بررسي اثر عوامل محيطي و مديريتي بر پراكنش پوشش‌گياهي در منطقه چادگان استان اصفهان

شناخت رفتار گونه هاي گياهي نسبت به عوامل اكولوژيكي راهنماي مؤثري در برنامه هاي اصلاح و بهره برداري صحيح از مراتع مي باشد. در اين پژوهش، اثر عوامل محيطي بر پراكنش پوشش گياهي در ايستگاه آبخيزداري سد زاينده رود در منطقه چادگان اصفهان كه بخش هايي از آن سابقه قرق هاي بلند مدت 20 ساله دارد بررسي شد. ابتدا منطقه بر اساس نوع مديريت و جهات شيب، لايه بندي شد و در هر كدام از لايه ها اقدام به نمونه برداري تصادفي گرديد. تعداد چهار ترانسكت عمود بر هم به طول 500 متر در طول گراديان محيطي مستقر شد. در طول هر ترانسكت، تعداد 15 پلات (1.5* 1 متر) قرار داده شد و در هر پلات درصد تاج پوشش و تراكم گونه هاي گياهي، نوع مديريت (قرق و يا عدم قرق) و عوامل فيزيوگرافي شيب، جهت، ارتفاع و شكل دامنه ثبت شد. در 24 پلات به طور تصادفي نمونه خاك برداشت و برخي خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك اندازه گيري شد. از آناليز تطبيقي متعارفي براي بررسي ارتباط بين عوامل محيطي و مديريتي با پراكنش گونه ها و از تجزيه و تحليل خوشه بندي براي گروه بندي پلات ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه قرق باعث افزايش معني دار تراكم و تاج پوشش گياهي (5%= α ) و تغيير برخي خصوصيات خاك شده است. به طوريكه در منطقه قرق، ميانگين تاج پوشش گونه هاي چندساله 29.43 درصد و ميانگين تراكم 26.73 پايه و در منطقه چرا، ميانگين تاج پوشش گونه هاي چندساله 24.24 درصد و ميانگين تراكم 20.13 پايه است. از مهم ترين خصوصيات مؤثر در تفكيك گروه هاي گياهي، درصد سنگريزه، آهك، مديريت، بافت، ظرفيت تبادل كاتيوني و ميزان فسفر خاك مي باشد.