تحليل سرمايه اجتماعي شبكه بهره‌برداران در راستاي مديريت مشاركتي انطباقي مرتع

يكي از مهم ترين نظريات جامعه شناختي در مديريت مشاركتي انطباقي مفهوم سرمايه اجتماعي است. در اين تحقيق ميزان سرمايه اجتماعي در شبكه ذينفعان محلي در راستاي عملياتي نمودن مديريت مشاركتي انطباقي در شبكه بهره برداران سامان عرفي گورمومنين در شهرستان دامغان در منطقه كلاته رودبار، مورد بررسي قرار گرفته است. به اين منظور با استفاده از پرسشنامه هاي تحليل شبكه اي و مصاحبه مستقيم با تك تك بهره برداران مرتع، پيوندهاي اعتماد و مشاركت مورد بررسي قرار گرفت. در اين تحقيق شاخص هاي سطح كلان شبكه از جمله تراكم، تمركز، اندازه شبكه و فاصله ژئودزيك محاسبه شد. نتايج اين تحقيق نشان دهنده ميزان اعتماد، مشاركت، انسجام و سرمايه اجتماعي در حد ضعيف است. در شبكه بهره برداران مرتع، سرعت گردش و تبادل اعتماد و مشاركت، در حد پايين برآورد شده است. هم چنين نتايج نشان مي دهد كنشگران مركزي و پيراموني بر اساس شاخص مركز پيرامون تفكيك شده و ميزان انسجام و هماهنگي در بين كنشگران مركزي به مراتب بالاتر از پيراموني ها مي باشد. به جهت اعمال مديريت مشاركتي منطبق با شرايط اجتماعي جامعه بهره برداران مي بايست سرمايه اجتماعي بر اساس شاخص هاي مهم شبكه اجتماعي، ارتقاء و بهبود يابد.