انتخاب ذينفعان محلي، قدرت اجتماعي و شاخص مركزيت در مديريت مشاركتي مبتني بر سازگاري در مرتع منطقه مورد مطالعه: (روستاي كُدير، استان مازندران)

جامع نگري در مديريت منابع طبيعي به معناي توجه به مسائل زيست محيطي، اقتصادي، فني و اجتماعي، در عين تضمين پايداري اين منابع براي نسل هاي آتي مي باشد. مديريت جامع منابع طبيعي با بكارگيري رويكرد مشاركتي و مشاركت دادن كليه ذينفعان، مسائلي را نيز پيش پاي مديران، تصميم گيران و سياست گذاران قرار مي دهد كه حل آن ها مستلزم نگرش جامع و سيستمي به مسائل مي باشد. با توجه به اينكه شناسايي كنشگران يا افراد كليدي يكي از الزامات اجرايي نمودن برنامه عمل مديريت مشاركتي مبتني بر سازگاري در مرتع بوده، لذا با استفاده از الگوي تحليل شبكه اجتماعي، مي توان كنشگران كليدي در تصميمات زيست محيطي را شناسايي نمود. در اين تحقيق، قدرت هاي اجتماعي بر اساس رويكرد تحليل شبكه در سطح بهره برداران محلي از منابع موجود در سامان عرفي كَلاك در روستاي كُدير از توابع كُجور در استان مازندران مشخص شده اند. ابتدا بهره برداران در سامان عرفي مذكور بر اساس روش هاي پيمايشي مورد شناسايي قرار گرفته و سپس از طريق پرسشنامه، ماتريس هاي اعتماد و مشاركت توليد شده و شاخص مركزيت سنجش شده و در نهايت موقعيت هندسي هر كنشگر در شبكه مشخص گرديد. يافته هاي اين تحقيق بر اساس شاخص مركزيت، در تشخيص كنشگران با موقعيت مركزي كه نقش كليدي را در برنامه عمل مديريت مشاركتي مراتع بالادست روستاي كُدير ايفا مي نمايند، مؤثر مي باشد. همچنين نتايج اين تحقيق افرادي را كه به عنوان قدرت هاي اجتماعي در سامان عرفي كَلاك در روستاي كُدير مي باشند، مشخص مي كند كه مديران و برنامه ريزان منابع طبيعي مي توانند از اين افراد در جهت ساماندهي و اجراي برنامه هاي مديريت پايدار ياري جويند.