بررسي تاثيرمسائل اجتماعي بهره‌برداران بر پايداري اكولوژيك مراتع عشاير شاهسون (مطالعه موردي: عشاير شاهسون شهرستان مشگين شهر)

هدف كلي اين تحقيق بررسي تأثير شرايط اجتماعي بهره برداران بر پايداري اكولوژيك سامان هاي عرفي عشاير شاهسون در مراتع ييلاقي كوه سبلان در جنوب شهرستان مشگين شهر در استان اردبيل مي باشد. نمونه گيري از جامعه آماري عشاير به روش تصادفي ساده بوده و تعداد نمونه نيز با استفاده از فرمول كوكران 58 بهره بردار تعيين شد. شاخص هاي اجتماعي مورد سنجش در اين تحقيق شامل سن، سابقه بهره برداري، ميزان سواد و افراد تحت تكلف مي باشند. براي اندازه گيري و ارزيابي پايداري اكولوژيك ده شاخص انتخاب شد. براي پردازش و استخراج داده هاي كمي و كيفي از نرم افزار SPSS18 و با به كارگيري روش هاي آماري متناسب با سطح سنجش متغيرها استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بين سواد و شاخص پايداري رابطه معني داري وجود ندارد. به عبارت ديگر يكنواختي جامعه آماري (82 درصد كم سواد و بي سواد) باعث شده تا سواد تأثير معني داري بر شاخص هاي پايداري نداشته باشد. همچنين نتايج آزمون همبستگي نشان داد كه بين اعضا خانوار و سابقه دامداري با شاخص پايداري رابطه معني داري در سطح 99 درصد وجود دارد. نتايج آناليز واريانس نيز نشان داد بين ميزان پايداري سامان هاي عرفي بر اساس سابقه بهره برداري تفاوت هاي معني داري وجود دارد (F= 13.27 and p≤0.001) و با مقايسه ميانگين ها مشخص شد كه بيشترين پايداري در سامان هاي عرفي وجود دارد كه سابقه بهره برداري بيشتري از مراتع دارند.