توزيع فراواني گونه‌اي مبتني بر تقسيم آشيان اكولوژيك در مناطق اقليمي متفاوت (مطالعه موردي: استان چهارمحال و بختياري)

مدل هاي توزيع فراواني گونه اي از جمله ابزارهاي مناسب براي تعيين ساختار جوامع گياهي هستند. با توجه به وجود ارتباط متقابل بين فراواني نسبي و ميزان فضاي اشغال شده از آشيان اكولوژيك در يك جامعه، لزوم استفاده از مدل هايي كه علاوه بر فراواني به نحوه تقسيم شدن آشيان اكولوژيك بين گونه ها توجه دارند، ضروري است. مدل هاي تقسيم آشيان اكولوژيك با اين فرض كه فراواني گونه ها، نسبتي از منابع (آشيان اكولوژيك) است كه با ورود يك گونه به آن جامعه به آن گونه اختصاص مي يابد، ارائه گرديده اند. بنابراين هدف از اين تحقيق به كارگيري مدل هاي مختلف فراواني گونه اي تقسيم آشيان اكولوژيك (زوال چيرگي، شكست مك آرتور، شكست تصادفي، شكست تواني، جورسازي تصادفي و چيرگي پيش دست) در مناطق اقليمي مختلف (كوه هاي مرتفع، استپ سرد و نيمه استپ) در استان چهارمحال و بختياري است (در هر منطقه دو سايت). داده هاي پوشش گياهي در هر سايت با استفاده از 60 پلات يك مترمربعي در طول 6 ترانسكت 100 متري برداشت شد. تجزيه و تحليل آماري داده ها در نرم افزار R و با استفاده از بسته nicheApport و بر اساس آزمون مونتكارلو انجام گرديد. نتايج نشان داد كه دو مدل شكست مك آرتو و شكست تواني داراي بيشترين تطابق (بر اساس ميانگين و واريانس) با مناطق مورد مطالعه بودند بطوري كه مدل شكست مك آرتو با پنج سايت از شش سايت مطابق داشت در حالي كه مدل شكست تواني فقط با دو سايت داراي همخواني بود. تطابق مدل الگوي فراواني گونه اي مناطق مورد مطالعه با مدل شكست مك آرتور نشان دهنده يكنواختي بالاي اين مناطق است. نتايج اين تحقيق آشكار ساخت مدل هاي آشيان اكولوژيك مي توانند به عنوان ابزاري مناسب در تعيين ساختار و الگوهاي جوامع گياهي در اقليم هاي كوه هاي مرتفع و استپ سرد مورد استفاده قرار بگيرند.