سنت هاي محلي و همياري در مديريت شير دام‌هاي گوسفندي چرا‌كننده از مرتع- نمونه‌اي از دانش بومي در روستاي لزور

گله داران در جوامع روستايي و عشايري در ايران جهت انجام امور گله داري و مديريت دام هاي خود فعاليت هايي را به صورت مشترك و در كنار هم انجام مي دهند. اين همكاري متقابل يا در واقع همياري نقش مهمي را در بين گله داران ايفا مي نمايد. روش مطالعاتي در اين تحقيق بر مبناي روش هاي پيمايشي است كه جهت توليد اطلاعات از روش هاي كيفي مشاهده مستقيم، مشاهده مشاركتي و مصاحبه سازمان يافته استفاده شده است. نتايج اين تحقيق در بر گيرنده ابعاد مختلفي از دانش بومي از جمله تحليل شيوه مديريتي مكانيسم تعاوني سنتي شيررفيق بر پايه همياري و سنت هاي و باورهاي محلي مرتبط با آن مي باشد. در اين تحقيق بر همياري فصلي در بين بهره برداران مرتع تأكيد شده كه نقش مهمي در استفاده و مديريت شير دام و توليد فرآوري هاي شيري دارد. نقش هاي اجتماعي مختلفي از جمله سرچكنه، چكنه، تراز و چوپان در قالب يك نهاد اجتماعي بنامamp;quot;چكنهamp;quot; در مديريت گله دام حضور دارند. amp;quot;شيررفيقamp;quot; يك نوع نهاد اجتماعي براي تقسيم شير دام ها در بين افراد است. اين نهاد در بين گله داران پيوندهاي اجتماعي و بازدهي توليد فرآوري شيري را هم از لحاظ خودمصرفي و هم از لحاظ بازاري تقويت مي نمايد.