مدلسازي ديناميك فلپينگ روتور در بالگردهاي بدون سرنشين و بررسي امكان شناسايي سيستم و كنترل آن با استفاده از مدل تقريبي

مدلسازي مجموعه روتور اهميت زيادي در مدلسازي بالگردهاي بدون سرنشين دارد و كيفيت و كارايي آن، نقش بسيار موثري در توانايي شبيه سازيِ مطابق رفتار واقعي بالگرد خواهد داشت. براي مدلسازي روتور، روش هاي مختلفي وجود دارد كه از نظر فرضيات ساده كننده و پيچيدگي روابط با يكديگر متفاوت مي باشند. در اغلب مطالعات، مدلسازي كامل بالگرد بدون سرنشين انجام شده و مورد استفاده و ارزيابي قرار مي گيرد كه اين امر منجر به كاهش تمركز بر روي مدلسازي مجموعه روتور و كيفيت آن مي گردد. در اين مقاله مدلسازي مجموعه روتور با استفاده از دو روش (مدل تئوري مبتني بر روش المان پره و مدل تقريبي با ديناميك فلپينگ رسته 1) به صورت مستقل انجام شده است. با توجه به پيچيدگي ديناميكي مدل تئوري، به كارگيري مدل تقريبي با حفظ مناسب همخواني با مدل تئوري، موجب كاربردي تر شدن مدل نهايي مي گردد. براي همين منظور، با استفاده از روش شناسايي سيستم امكان استفاده از مدل تقريبي به عنوان جايگزين مدل اصلي (به عنوان تقريب بهتري از رفتار واقعي روتور) ارزيابي و نشان داده شده است. در ادامه سيستم كنترلي بر مبناي مدل ديناميكي تقريبي روتور طراحي شده و با اعمال موفقيت آميز آن به مدل تئوري، مي توان نتيجه گرفت كه امكان كنترل مدل پيچيده روتور با استفاده از مدل تقريبي و ساده شده آن وجود دارد.