اثر شيب شيرواني بر جابه‌جايي نسبي طبقات قاب‌هاي خمشي فولادي در ساختگاه‌هاي باخاك‌‌ نرم

عوامل مختلفي در بحث اندركنش خاك و سازه بايد در نظر گرفته شود؛ كه از جمله آنها مي توان خواص مصالح لايه هاي زيرسطحي، توپوگرافي و هندسه ساختگاه و خصوصيات حركت ورودي را نام برد. مطالعات نشان مي دهد كه امواج لرزه اي در برخورد با نامنظمي هاي توپوگرافي دچار شكست شده و باعث ايجاد حركات لرزه اي شديدتري نسبت به حالت بدون شيب در سطح زمين مي شوند. در اين مقاله تاثير اثرات توپوگرافي بر روي جابه جايي نسبي طبقات سه سازه با سيستم قاب خمشي فولادي بررسي شده است. براي اين منظور 6 مدل تركيبي از خاك سازه و توپوگرافي در نظر گرفته شده است. 3 سازه 6، 9 و 12 طبقه در دو فاصله نزديك و دور از شيب 20 درجه قرار داده شده و 10 ركورد زمين لرزه ثبت شده بر روي سنگ بستر به مدل ها اعمال گرديد. جابه جايي نسبي طبقات به عنوان معيار بررسي تاثير توپوگرافي در نظر گرفته شده است. نتايج نشان داد توپوگرافي سبب افزايش جابجايي نسبي طبقات مي شود اما اين افزايش در سازه ها و طبقات مختلف، متفاوت مي باشد. درصد افزايش جابه جايي نسبي ناشي از تاثيرات شيب با افزايش تعداد طبقات كاهش مي يابد. به گونه اي كه در سازه 6 طبقه تا 25 درصد، سازه 9 طبقه تا 15 درصد و سازه 12 طبقه تا 6 درصد رشد، در ميانگين مقادير جابه جايي نسبي طبقات ملاحظه شد. همچنين در سازه هاي 9 و 12 طبقه در برخي از طبقات كاهش جابه جايي نسبي طبقه مشاهده شد.