اصلاح شاخص سايش شيمازك به منظور بهبود كاربرد‌هاي آن در مهندسي سنگ

تاكنون شاخص ها و روش هاي مختلفي براي ارزيابي قابليت سايندگي سنگ ها ارائه شده است. به طور كلي اين شاخص ها را مي توان به دو دسته روش هاي مبتني بر ذات سنگ و روش هاي مبتني بر ابزار هاي ابتكاري تقسيم بندي نمود. روش شاخص شيمازك يكي از قوي ترين و پركاربردترين روش هاي ارزيابي سايندگي سنگ است. اين شاخص بر مبناي اندازه دانه ها، مقاومت كششي برزيلي و ميزان كوارتز محتوي معادل ارائه شده است. با توجه به اينكه ارزش هر سه پارامتر فوق در شاخص شيمازك يكسان در نظر گرفته شده است، لذا در بعضي مواقع اين شاخص قدرت تشخيص مناسبي را ندارد. در اين تحقيق سعي شده است تا با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي فازي دلفي (FDAHP) وزن هر يك از سه معيار فوق در سايندگي سنگ اعمال شده و بر طبق اين وزن ها شاخص شيمازك اصلاح شود. در مرحله بعد براي اعتبارسنجي شاخص جديد 10 نمونه سنگ ساختماني مورد مطالعه قرار گرفته و شاخص سايندگي قديمي و اصلاح شده آن ها محاسبه شده است. سپس سرعت برش هر سنگ تبت شده و رابطه رياضي بين سرعت برش و شاخص قديمي و شاخص جديد به دست آمده است. نتايج نشان مي دهد كه شاخص سايندگي شيمازك جديد توانايي به مراتب بالاتري نسبت به شاخص قديمي دارد.