برآورد و تحليل مقادير آتي بارش هاي نواحي خزري با بكارگيري مدل هاي گردش عمومي جو

در پژوهش حاضر اثر تغييرات اقليم بر روي بارش هاي اين منطقه با بكارگيري مدل مناسب مورد ارزيابي قرار گرفته و مقادير بارش هاي دوره ي مشاهده اي (2001-1961) بررسي و تحليل شد. جهت تحقق اهداف پژوهش از خروجي مدل HadCM3 استفاده گرديد. ابتدا 7 ايستگاه سينوپتيك انتخاب و داده هاي آن ها از لحاظ صحت و دقت و كفايت طول دوره ي آماري مورد بررسي قرار گرفت، داده هاي پرت حذف و داده هاي مفقود بازسازي شد. داده هاي AOGCM با استفاده از مدل SDSM ريزمقياس گرديد و مقادير بارش براي دوره ي مشاهده اي شبيه سازي شد و پس از تاييد تطابق مقادير داده هاي شبيه سازي شده با داده هاي مشاهده اي، مقادير دوره ي آتي(2039-2011) برآورد گرديد. مقادير خطاي برآورد مدل SDSM توسط معيارهايMBE و MAE، بصورت ماهانه محاسبه و سپس مقايسه شد. خروجي مدل SDSM جهت بررسي شاخص مجموع بارش سالانه در روزهاي با بارش بيشتر از يك ميلي متر در دوره ي مشاهده اي و دوره ي آتي(20392011) توسط مدل RClimdex مورد استفاده قرار گرفت و مقادير شاخص PRCPTOTدر دوره ي آتي پهنه بندي شد. نتايج نشان داد كه با توجه به نتايج معيارهاي MBE و MAE، خطاي مدل در ماه هاي پربارش بيشتر از ماه هاي كم بارش است. در مقياس ماهانه، حداكثر خطا در ماه هاي سپتامبر، اكتبر، نوامبر و دسامبر بدست آمد. بدين ترتيب حداكثر خطا در فصل پاييز و حداقل خطا در فصل بهار و در ماه هاي آوريل و مي محاسبه شد. با توجه به نتايج به دست آمده، مجموع بارش سالانه در دوره ي 2039-2011 در ايستگاه هاي انزلي، بابلسر، گرگان، و نوشهر كاهش و در ايستگاه هاي آستار، رامسر و رشت افزايش خواهد يافت.