پهنه‌بندي خطر زمين‌لغزش با استفاده از روش آماري رگرسيون لجستيك در حوضه آبريز لواسانات

زمين لغزش يكي از خطرات طبيعي است كه همه ساله خسارت هاي جاني و مالي فراواني را در مناطق كوهستاني، پرباران و لرزه خيز به همراه دارد. اين مخاطرات در شيب هاي طبيعي و يا شيب هايي كه به دست انسان تغيير يافته اند اتفاق مي افتد. در اين پژوهش خطر زمين لغزش در حوضه آبريز لواسانات با مدل رگرسيون لجستيك به منظور تعيين مناطق خطر زمين لغزش براي مديريت و خسارت حوضه آبريز لواسانات مورد ارزيابي قرار گرفت. ابتدا از طريق بازديد ميداني، نقشه هاي زمين شناسي و توپوگرافي و با مرور منابع قبلي و بررسي شرايط حوضه آبريز لواسان هشت عامل اعم از ارتفاع، شيب، جهت شيب، ليتولوژي، فاصله از گسل، فاصله از آبراهه، فاصله ازجاده، كاربري اراضي به عنوان عوامل مؤثر بر وقوع زمين لغرش موردارزيابي قرار گرفت. پس از انجام پهنه بندي زمين لغزش درصد پهنه هاي لغزشي در هر كلاس محاسبه شد نتيجه نشان داد كه در محدوده مورد مطالعه، مناطقي كه با خطر بسيار بالا پهنه بندي شده اند بيشترين درصد از ميزان مساحت منطقه را به خود اختصاص داده اند. در مدل حاضر كه با استفاده از رگرسيون لجستيك انجام گرفت عامل كاربري اراضي با بيشترين ضريب بهترين متغير پيش بيني كننده احتمال وقوع زمين لغزش در منطقه است. بيشترين پتانسيل لغزش در حوضه مورد مطالعه در مراتع مرغوب و استپي و مراتع متوسط و در سازند سنوزوئيك و كواترنري مي باشد.