سرمايه گذاري زماني والدين در آموزش فرزندان در مناطق شهري ايران

Parental Time Investment in Children’s Education in Urban Areas of Iran

يكي از راه هاي ارتقاء سرمايه انساني، توسعه آموزش و مهارت هاست كه از دوران كودكي و در كانون خانواده آغاز مي شود. بنابراين، نقش والدين در شكل گيري سرمايه انساني را نمي توان ناديده گرفت. اين مقاله از داده هاي طرح گذران وقت 94-1393 مناطق شهري كشور استفاده مي كند تا مدت زمان اختصاص يافته به آموزش فرزندان را توصيف كند و تفاوت هاي موجود را تبيين كند. يافته ها از نابرابري هاي جنسيتي قابل توجهي در سرمايه گذاري زماني والدين و عوامل مرتبط با آن حكايت دارند. اگرچه مدت زمان اختصاص يافته به آموزش فرزندان با تحصيلات پدران رابطه محدودتري دارد اما اين رابطه فارغ از جنسيت والدين با رويكرد فرهنگي هم خواني دارد زيرا والدين تحصيلكرده تر مشاركت بيشتري در آموزش فرزندان دارند. رابطه مشاركت پدران در آموزش فرزندان با مشاركت آنان در فعاليت هاي گوناگون را مي توان با رويكرد اقتصادي تبيين كرد زيرا تنها مشاركت بيشتر در فعاليت هاي شغلي از مدت زمان اختصاص يافته به آموزش فرزندان مي كاهد. اما رفتار مادران را نمي توان صرفا با رويكرد اقتصادي تبيين كرد زيرا اين رابطه منفي، فعاليت هاي ديگري را نيز علاوه بر فعاليت هاي شغلي شامل مي گردد. بنابراين، برنامه هاي سازگار كننده نقش هاي والديني و غيروالديني را مي توان در تسهيل فرزندپروري، افزايش سرمايه انساني و تحقق اهداف سياست هاي كلي جمعيت موثر دانست.

Education and skill development, which begins from childhood and within family, improves human capital. Thus, the role of parents in the formation of human capital cannot be overlooked. This paper uses the 2014-15 Time Use Data, representing urban areas of Iran, to describe the amount of time allocated to children’s education and explain the existing differences. The findings show considerable gender differences in parents’ time investment and its correlates. Although the association between parents’ education and the time spent on children’s education is less strong for fathers but higher education increases the time that mothers as well as fathers spend on children’s education. Thus, the association between both parents’ education and their participation in children’s education is consistent with cultural explanations. The association between fathers’ participation in children’s education and their participation in various activities is consistent with economic explanations because only occupational activities are negatively associated with the allocated time to children’s education. Mothers’ behavior, on the other hand, cannot be exclusively explained by the economic approaches because this negative association extends to other activities as well. Therefore, it is recommended to implement programs that increase the compatibility between parental and other activities in order to facilitate quality childraising, improve human capital and help to realize the goals of the General Population Policies.