مروري بر مدل سازي و شبيه سازي رهايش دارو

امروزه پيشرفت هاي فراواني در ارتباط با فن آوري هاي انتقال و رهايش كنترل شده دارو صورت گرفته است. جهت تامين نيازهاي روز افزون در زمينه هاي دارويي و پزشكي، حامل هاي نوين رهايش دارو بر پايه پليمر، طراحي و ساخته شده است. هدف از اين مقاله ارائه يك ديد كلي از اصول بنيادي و روش هاي مدل سازي رهايش دارو از سامانه هاي هيدروژلي مي باشد. مدل سازي رياضي با شناسايي پارامترهاي كليدي و مكانيزم هاي مولكولي رهايش، نقش مهمي در تسهيل طراحي سامانه هاي دارورساني، ايفا مي كند. در اين مقاله، ابتدا نقش برجسته هيدروژل ها در رهايش كنترل شده، مكانيزم رهايش مولكولي و معيارهاي طراحي هيدروژل براي كاربردهاي رهايش كنترل شده، پرداخته مي شود. سپس چندين مكانيزم براي توصيف رهايش مولكولي از سيستم هاي پليمري هيدروژل از جمله رهايش كنترل شده با نفوذ، تورم و رهايش كنترل شده شيميايي توضيح داده شده است. همچنين، هندسه دستگاه، مفروضات و محدوديت ها و معادلات بدست آمده براي هركدام از سامانه ها آورده شده است. بخش پاياني بر سامانه هاي در حال ظهور انتقال هيدروژلي و چالش هاي مرتبط با مدل سازي اين سامانه ها متمركز شده است.

this article has no abstract