پوشش هاي مقاوم در برابر خوردگي برپايه سامانه هاي خودترميم شونده

استفاده از پوشش هاي پليمري، يكي از روش هاي حفاظت فلزات در برابر خوردگي است. خوردگي در فلزات به عنوان فرايندي مخرّب باعث ايجاد خسارات اقتصادي قابل توجهي مي شود. هزينه ي سالانه ناشي از پديده خوردگي در جهان بالغ بر 300 ميليارد دلار در سال تخمين زده مي شود. تنش هاي اعمال شده بر پوشش منجر به ريز و درشت در آن مي شود كه موجب نفوذ بيشتر رطوبت (Crack) بروز ترك هاي فلز با پوشش شده، منجر به خوردگي، افت (Interface) و اكسيژن در سطح مشترك چسبندگي و در نهايت جدا شدن پوشش از سطح فلز مي شود. معمولاً قطعات آسيب (Gluing) چسباندن ،(Welding) ديده از طريق روش هاي مرسومي مانند جوشكاري ترميم مي شوند. اين روش ها براي ترميم پوشش هاي (Patching) يا وصله زدن سطح، كاربردي نيستند. استفاده از سامانه خودترميمي، روش جديدي براي ترميم ناحيه آسيب ديده در پوشش است.خودترميمي به معناي توانايي مواد و تر يكبات در ترميم آسيب ديدگي خود با كمترين مداخله عوامل خارجي است. در اين مقاله به معرفي سامانه هاي خودترميم شونده، نظريه هاي مربوط، نكات كليدي در انتخاب آن ها و آخرين دستاوردها در اين زمينه پرداخته مي شود.

this article has no abstract