مروري بر نانوكپسوله كردن مواد تغيير فازي

امروزه با توجه به افزايش رو به رشد نياز به انرژي و محدوديت سوخت هاي فسيلي به عنوان منابع رو به اتمام و آلاينده محيط زيست، نياز به استفاده از منابع تجديدپذير انرژي بيشتر احساس مي شود. يكي از انرژي هايي كه كاربرد آن رو به افزايش است، انرژي حرارتي محيط زندگي ما است. از جمله موادي كه مي تواند به عنوان ذخيره كننده انرژي حرارتي مورد استفاده قرار گيرد، مواد تغيير فازي هستند. مواد تغيير فازي موادي هستند كه از طريق ذوب يا انجماد، در دماي معيني قابليت جذب، ذخيره و آزادسازي مقادير بالاي انرژي را دارند. مواد تغيير فازي با ذخيره سازي انرژي حرارتي نهان نقش مهمي در افزايش بازدهي، صرفه جويي در مصرف و جلوگيري از هدر رفتن انرژي دارند. براي جلوگيري از نشت مواد تغيير فازيسامانه، اين مواد بايد به روش هايي كپسوله يا پايدار شوند. هدف از كپسوله كردن، ايجاد كپسول جدار نازك، با درصد جرمي بالا از مواد تغيير فازي و بازدهي مطلوب جذب و دفع گرما است. در اين تحقيق ضمن معرفي مواد تغيير فازي، با مرور تلاش هاي تحقيقاتي صورت گرفته در اين زمينه به بررسي روش هاي نانوكپسوله كردن مواد تغيير فازي و تاثير آن روي توزيع اندازه ذرات نانوكپسول و بازدهي كپسوله كردن، پرداخته مي شود. همچنين سعي مي شود با توجه به تجربيات ديگر محققان، و با شاخص هاي بازدهي و پايداري جريان، روش هايكارآمد معرفي و پيشنهاد شوند.

this article has no abstract