مروري بر روش هاي ساخت نانوكامپوزيت بر پايه كيتوسان در دارورساني

سامانه هاي دارورساني، فناوري انتقال هدفمند يا كنترل انتشار عوامل درماني هستند. توسعه حامل مناسب دارو در كاربردهاي زيست پزشكي به دليل كاهش اثرات مضر جانبي ناخواسته و بهبود اثرات درماني سودمند هستند. نانوذرات به عنوان حامل دارو به دليل توانايي حمل انواع دارو به قسمت هاي متفاوت بدن در زمان مناسب بسيار با اهميت هستند. كيتوسان پليمري زيست تخريب پذير، زيست سازگار و زيست چسبنده است كه توجه زيادي را در دارورساني به خود جلب كرده است. سامانه هاي دارورساني تهيه شده از نانوذرات، مزاياي متعددي از جمله بهبود كارايي و كاهش سميت از خود نشان مي دهند. نانوذرات كيتوسان، با توجه به اندازه كوچك و نسبت سطح به حجم بزرگي كه دارند خواص فيزيكي-شيميايي، ضدباكتري و زيستي بهتري نسبت به حالت توده متناظر را دارند. نانوكامپوزيت هاي بر پايه كيتوسان به عنوان حامل دارورساني بسيار مورد توجه قرار گرفته اند؛ زيرا خواص مناسب بهتري نسبت به پليمر خالص ارائه مي دهند.

this article has no abstract