زيبايي معاصر : رويداد به مثابه امر نو

زيبايي از دوره كهن تاكنون تعاريف گوناگوني داشته است. مسأله اين پژوهش پرسش از معيار تعريف زيبايي در دوران معاصر است. فرض بر اين است كه تعريف زيبايي در دوره معاصر از محدوديت هاي زيبايي ابژكتيو و سوبژكتيو رها شده است. در مرحله اول براي پاسخ به اين پرسش، با روش تحليل محتوا تلقي از زيبايي در دوره هاي مختلف از منظر متفكران مهم عرصه زيباشناسي در دو گرايش ابژكتيو و سوبژكتيو بررسي شده است. در مرحله بعد نشان داده شده كه تعريف زيبايي در هنر معاصر به رويداد و امر نو گرايش يافته است. در آراي متفكران معاصر زيبايي از تعين هاي ابژكتيو و سوبژكتيو مي رهد. براي نمونه در نظر هايدگر، زيبايي همان آشكارگي هستي و حقيقت است كه رخ مي دهد. در مورد فلسفه و زيباشناسي معاصر فرانسوي به جاي زيبايي؛ نومايگي، امر هراس آور و غريب يا رويداد نشسته است. رويداد را از هم پاشاندن اقتضائات سازمان بصري فرض گرفته ايم كه در كنش هر هنرمندي به نحوي تحقق مي يابد و متعاقباً زيبايي نيز به طور متفاوتي تعريف مي شود. در اين راستا با نظر به اجراهاي اورلان هنرمند معاصر فرانسوي نشان مي دهيم كه هنرمند معاصر تجربه امور غريبِ جهاني از هم پاشيده را از سر مي گذارند و زيبايي فاصله گرفتن از جهان آشناي روزمره است.