پروپاگاندا در مكتب سقاخانه بر اساس نظريات پير بورديو

دوره گذار ايران در جريان مدرنيسم بعد از انقلاب مشروطه، با شكل گيري مكتب سقاخانه به عنوان يك جريان هنري منسجم تعريفي دوباره يافت. اين مكتب كه مقارن با حكومت پهلوي بود منجر به تحولات بسياري در حوزه هنر شد. حمايت هاي دولت با سياست هاي فرهنگي سبب بسط و گسترش تشكل هايي با اهداف مدرنيستي شد كه شكل گيري مكتب سقاخانه را مي توان يكي از آن ها عنوان كرد. اين مكتب با پروپاگانداي ويژه اي پاسخگوي اهداف و سياست هاي دولت وقت شده و در ضمن با گرايش هاي مدرنيستي سعي در هماهنگ و همسو شدن با جريانات هنري جهان به خصوص غرب داشت تا با اعتبار و اصالت باستاني ايراني در صحنه بين المللي حضور يابد. اين تحولات و دگرگوني ها در سير شكل گيري اين مكتب تا سال هاي بعد از انقلاب نيز ادامه يافت. در نهايت چهره دوگانه و متناقض نماي اين مكتب بازه گسترده اي از سلايق را در بر گرفت كه تا به امروز مي توان تأثيرات آن را در هنرهاي تجسمي مشاهده كرد. از اين رو در اين مقاله با استفاداه از آراء جامعه شناختي پيربورديو درحوزه هنر كه بر رابطه شرايط اجتماعي و هنر تأكيد دارد و مكتب سقاخانه كه برگرفته از نيازهاي اجتماعي و گرايشات عامه مردم بود را مورد برررسي قرار مي دهيم. بدين ترتيب قصد بر آن است تا قضاوت و نقد درست و عادلانه اي از عملكرد هنرمندان اين مكتب در جريان تحولات مدرنيستي ايران داشته باشد.