ارتقاي توانايي طراحي معماري مبتني بر يادگيري طراحانۀ سازه‌‌هاي نوين

يادگيري هدفمند و كاربردي سازه، به عنوان يكي از اركان فرايند طراحي معماري، داراي اهميت بسزايي است. آموزش فعلي سازه در دانشكده هاي معماري بر پايۀ مباحث نظري، فرمول هاي رياضي و سخنراني محور است. در نتيجه باعث ناتواني دانشجويان براي به كارگيري مفاهيم عملي و تحليل هاي فرمي سازه اي در طراحي معماري مي شود. آموزش مؤثر و كاربردي سازه ها بخش مهمي از فرايند آموزش در همۀ مقاطع تحصيلي رشتۀ معماري است. براي دستيابي به اين مسئلۀ مهم، آموزش هدفمند درس سازه هاي نو و به كارگيري مؤثر و كارآمد در فرايند طراحي براي افزايش مهارت توانايي در دانشكده هاي معماري ضروري به نظر مي رسد. هدف اين تحقيق، تبيين راهكار آموزشي كارآمد در جهت ارتقاي توانايي طراحي معماري مبتني بر يادگيري طراحانه و تكنولوژي هاي نوين سازه اي است. اين راهكار علمي، برآيند دوجانبۀ توسعۀ توان طراحي و اتخاذ رويكرد سازنده گرايي در يادگيري تعامل گراي دانشجويان معماري است. در همين راستا اين پژوهش با هدف بررسي ميزان اثرگذاري هم زماني و هم مكاني در يكپارچگي سازه هاي نوين و توانايي طراحي معماري دانشجويان شكل گرفته است. روش تحقيق تركيبي متوالي بر اساس راهبرد شبه آزمايشي، مبناي اين پژوهش است. آزمون پژوهش در دو مرحلۀ پيش آزمون (پايلوت) و پس آزمون (اصلي) در كارگاه طراحي معماري به عنوان محيط يادگيري سازنده گراي تعاملي انجام گرفت. جامعۀ آماري تحقيق از دانشجويان ترم سوم كارشناسي ارشد معماري دانشگاه آزاد همدان در سه گروه 15 نفري است كه يك گروه، اصلي و دو گروه ديگر به عنوان گواه (شاهد) انتخاب شدند. داده هاي پژوهش بر مبناي مؤلفه هاي اصلي تحقيق و آزمون هاي متوالي و بر پايۀ ملاك هاي داوري گردآوري شده و تحليل داوري، مورد سنجش و ارزيابي نهايي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد يادگيري هم زمان سازه هاي نوين در مكان مشترك آتليۀ طراحي به صورت عملي، مي تواند باعث ارتقاي مؤلفه هاي اصلي توانايي طراحي گردد.