رابطه توانمند‌ي روانشناختي و كارآفريني سازماني با آزمون نقش ميانجي شناسايي فرصتهاي كارآفرينانه

هدف پژوهش حاضر، شناسايي رابطه توانمند‌ي روانشناختي و كارآفريني سازماني با آزمون نقش ميانجي شناسايي فرصت هاي كارآفرينانه مي باشد. پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش شناسي، توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري شامل كليه 150 نفر كاركنان اداره كل تعاون، كار و رفاه اجتماعي استان خراسان شمالي مي باشد كه با استفاده از فرمول كوكران 108 نفر به شيوه تصادفي ساده به‌عنوان نمونه آماري انتخاب گرديدند. جهت جمع آوري اطلاعات از دو روش كتابخانه اي و ميداني استفاده شده است. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر (1995)، پرسشنامه كارآفريني سازماني مقيمي (1390) و پرسشنامه شناسايي فرصتهاي كارآفرينانه پوهاكا (2006) بود. روايي ابزار از نوع صوري و محتوايي بود كه مورد تاييد اساتيد و خبرگان قرار گرفت. پايايي با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 0/75، 0/81 و 0/82 به دست آمد. جهت تجزيه و تحليل آماري از روش معادلات ساختاري با نرم افزار Lisrel نسخه 8 استفاده گرديد. يافته ها نشان داد بين توانمند‌ي روان شناختي كاركنان و كارآفريني سازماني با نقش ميانجي شناسايي فرصتهاي كارآفرينانه رابطه مثبت معناداري وجود دارد. توسعه كارآفريني سازماني نيازمند شناسايي راهكارهاي مؤثري است كه بتوانند شرايط لازم براي تحقق آن را فراهم آورند. بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر، با توانمندي روانشناختي كاركنان و ارتقاي توانايي تشخيص فرصت هاي كارآفرينانه مي توان كارآفريني سازماني را بهبود بخشيد.

this article has no abstract