اثر عصاره جلبك قهوه‌اي خليج فارس (Sargassum Oligocystum) بر انگل ليشمانيا ماژور (MRHO/IR/75/ER) در محيط آزمايشگاهي

زمينه و اهداف: ليشمانيازيس بيماري ناشي از انگل هاي تك ياخته اي ليشمانيا مي باشد. عصاره هاي گياهي و تركيبات مشتق شده از آن ها منبع غني از تركيبات دارويي را فراهم مي كنند كه اين داروها توسط سازمان بهداشت جهاني به عنوان داروهاي كانديد درمان بسياري از بيماري ها در نظر گرفته شده است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثرات ضد ليشمانيايي عصاره جلبك قهوه اي خليج فارس در مقايسه با داروي كنترل گلوكانتيم در محيط آزمايشگاهي مي باشد. مواد و روش كار: پروماستيگوت هاي انگل ليشمانيا ماژور در محيط كشت RPMI1640 حاوي 10 درصد FBS و آنتي بيوتيك، در دماي 1 ±24 كشت داده شد و تأثير غلظت هاي مختلف جلبك قهوه اي خليج فارس در مقايسه با گلوكانتيم بر روي پروماستيگوت هاي انگل ليشمانيا ماژور با روش رنگ سنجي MTT موردبررسي قرار گرفت. ميزان جذب نوري به وسيله دستگاه اليزا ريدر در طول موج ۵40-630 نانومتر قرائت شد و سپس نتايج به صورت IC50 (Inhibitory concentration%50) بيان شده است. يافته ها: ميزان IC50 عصاره بعد از ۷۲ ساعت انكوباسيون، براي ليشمانيا ماژور mu;g/mL 20 به دست آمد به طوري كه ميزان IC50 داروي كنترل گلوكانتيم برابر mu;g/ml 21/8 براي ليشمانيا ماژور هست. نتيجه گيري: اثربخشي اين عصاره بر روي اين گونه انگل تقريباً معادل گلوكانتيم مي باشد و بنابراين داراي پتانسيل استفاده از آن به عنوان داروي ضد ليشمانيايي مي باشد اما ضرورت انجام آزمايش هاي بيشتري جهت ارزيابي اين عصاره بر روي انگل ليشمانيا در مدل هاي حيواني و In vivo احساس مي شود.