تأثير كينزيوتيپينگ و تمرينات حس عمقي در درمان توانبخشي واليباليست هاي مبتلا به ناپايداري مزمن مچ پا

مقدمه: ناپايداري مزمن مچ پا ناشي از اسپرين هاي مكرر مي تواند عملكرد واليباليست ها را تحت تأثير قرار دهد. به همين دليل، روش هاي محافظه كارانه از جايگاه ويژه اي در درمان اين عارضه برخوردار مي باشند. هدف اين مطالعه بررسي تأثير روش تركيبي تمرينات تقويتي/حس عمقي و كينزيوتيپينگ بر واليباليست هاي مبتلا به ناپايداري مزمن مچ پا بود. روش كار: تعداد 38 واليباليست (ميانگين ±انحراف معيار سن: 7/2 ±0/23 سال؛ سابقه فعاليت ورزشي: 2/2 ±6/5 سال) مبتلا به ناپايداري مزمن مچ پا در سه گروه تحت درمان با تمرينات تقويتي/حس عمقي (13 نفر)، كينزيوتيپينگ و تمرينات تقويتي/حس عمقي (13 نفر) و كنترل (12 نفر) قرار گرفتند. تمرينات تقويتي با استفاده از باندكشي و تمرينات حس عمقي به صورت تمرينات زنجيره حركتي بسته در طول 8 هفته انجام شد. تكنيك كينزيوتيپينگ براي عضلات پرونئال و رباط تيبيوفيبولا اعمال گرديد. آزمودني ها بوسيله مقياس توانايي پا و مچ پا، آزمون Hopping يك پا و آزمون بلند كردن پاشنه پيش و پس از اعمال مداخلات مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته ها: تمرينات تقويتي/حس عمقي به تنهايي و روش تركيبي مي توانند به طور معني داري باعث افزايش توانايي پا و مچ پا و بهبود اجراي واليباليست هاي مبتلا به ناپايداري مزمن مچ پا شوند (001/0 P). اگرچه استفاده از روش تركيبي نسبت به استفاده از تمرين درماني به تنهايي مي تواند نتايج بهتري در اين زمينه به همراه داشته باشد. نتيجه گيري: جهت بهبود توانايي و اجراي واليباليست هاي مبتلا به ناپايداري مزمن مچ پا و رسيدن به نتايج مطلوب، مي توان از روش تركيبي تمرينات تقويتي/حس عمقي و كينزيوتيپينگ بهره برد.