مقايسه عملكرد و التهاب ريوي در دوندگان نيمه استقامت حرفه اي و غير ورزشكاران

مقدمه: ارتباط نزديك و معنا داري بين عملكرد ريوي با سلامتي و نرخ كلي مرگ و مير وجود دارد .با توجه به تحقيقات محدود در زمينه عملكرد ريوي و آسم ورزشي در ورزشكاران نيمه استقامتي در ايران ، هدف از پژوهش حاضر بررسي مقايسه عملكرد و التهاب ريوي دوندگان نيمه استقامت حرفه اي و غير ورزشكاران بوده است. روش كار: اين تحقيق نيمه تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون بر روي 15 دونده نيمه استقامت حرفه اي زن و 15 غيرورزشكار هم به صورت تصادفي و همگن با گروه دونده انجام شد. در زمان هاي قبل، بلافاصله و 10 دقيقه بعد از انجام تست كوپر حجمهاي ريوي گرفته شد. نيم ساعت بعد نمونه خلط سينه جهت بررسي سلولهاي التهابي لكوسيت گرفته شد . روش آماري اندازه گيري مكرر براي بررسي حجمها و آزمون t مستقل براي بررسي سلولهاي التهابي انجام گرديد.(05/0 p) يافته ها:. ميزان ظرفيت حياتي پر فشار درون گروهي معني دار بوده(003/0 p)، (000/0 p)، ولي تغييرات بين گروهي اين حجم معنا دار نبوده است. در حجمهاي حجم بازدمي با فشار در ثانيه اول و جريان اوج بازدمي، اختلاف درون گروهي و بين گروهي معنادار نبود. بر اساس افت بيش از 15 درصد در فاكتور حجم بازدمي با فشار در ثانيه اول ، شيوع برونكواسپاسم ناشي از ورزش در گروه تجربي% 66/6 و در گروه كنترل %33/ 13 برآورد گرديد. مقايسه ميزان سلولهاي التهابي لنفوسيت ،نوتروفيل و مونوسيت قبل از فعاليت و بعد از فعاليت در هر دو گروه اختلاف معني دار را نشان نداد. بحث و نتيجه گيري: ميانگين نسبت حجم بازدمي با فشار در ثانيه اول به ظرفيت حياتي پر فشار هر دو گروه تجربي و كنترل به ترتيب %89 و %85 درصد گزارش شد كه حاكي از عملكرد نسبتا مطلوب تهويه اي دوندگان نيمه استقامتي بود و ميزان برونكواسپاسم ناشي از ورزش نسبتا پايين بوده است.