مقايسه عوارض كوتاه مدت نارسي در نوزادان مبتلا به سندرم ديسترس تنفسي با دو روش درماني خارج كردن سريع لوله تراشه پس از تزريق سورفكتانت (اينشور) و تهويه مكانيكي

سابقه و هدف: تزريق سورفكتانت كه از روش هاي درماني ديسترس تنفسي در نوزادان نارس مي باشد به دو روش خارج كردن سريع لوله تراشه پس از تزريق سورفكتانت (اينشور) و يا تحت دستگاه تهويه مكانيكي انجام مي شود. هدف از انجام اين مطالعه مقايسه عوارض نارسي بين نوزاداني است كه به يكي از اين دو روش تحت درمان قرار گرفته اند. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي بر روي 120 پرونده نوزادان نارس بستري شده در طي سال هاي 92-91 در بخش مراقبت هاي ويژه ي نوزادان يكي از مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي بابل كه سورفكتانت دريافت كردند، انجام شد. نوزاداني كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند بطور غيرتصادفي و بر اساس روش درماني مرسوم بيمارستان مربوطه در همان سال، گروه درمان با تهويه مكانيكي(سال 91) و گروه درمان شده با روش اينشور (سال 92) را تشكيل دادند. متغيرهاي مورد نياز از پرونده نوزادان استخراج و در پرسشنامه تكميل گرديد. داده ها به وسيله ي نرم افزار آماري SPSS نسخه ي 21 با آزمون هاي تي تست و كاي دو و p كمتر از 05/0 از لحاظ آماري معني دار تلقي شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در گروه اينشور خونريزي بطن هاي مغزي، مرگ و انعقاد منتشر داخل عروقي (01/0=p)، رتينوپاتي نارسي(03/0=p) و پنوموتراكس(001/0=p) بطور معني داري از گروه تهويه مكانيكي كمتر بود. ليكن در ارتباط با خونريزي ريوي(4/0=p)، سپسيس (29/0=p)و كانال شرياني باز (24/0=p) تفاوت معناداري در دو گروه ديده نشد. زمان شروع شير و ترخيص در نوزادان گروه اينشور زودتر از گروه تهويه مكانيكي بود، اما اين اختلاف از نظر آماري معنادار نبود (به ترتيب 1/0، 06/0=p). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين مطالعه، روش درماني خارج كردن سريع لوله تراشه پس از تزريق در نوزادان نارس مبتلا به ديسترس تنفسي از لحاظ بروز عوارض نارسي در مقايسه با روش تهويه مكانيكي استراتژي ايمن تري مي باشد. لذا به نظر ميرسد با تحقيقات بيشتر در آينده، ميتوان از اين روش در درمان سندرم ديسترس تنفسي در بخشهاي مراقبت ويژه نوزادان بهره جست.