اثرات محافظت نوروني استيريپنتول در برابر محروميت از اكسيژن -گلوكز در كشت اوليۀ نورون‌هاي قشري جنين موش سوري

مقدمه: فعاليت بيش از حد گيرنده هاي NMDA در آسيب ايسكمي و همچنين كاهش سيستم گابا منجر به اختلاف هموستاز يوني و مرگ نوروني مي شود. هدف از مطالعۀ حاضر بررسي تأثير غلظت هاي مختلف استيريپنتول (30 ،10 ،5 ،1 ،0/1 ،0/01 ميكرومولار) به عنوان يك آگونيست گيرندۀ گابا A بر كشت اوليۀ قشر موش سوري در 4 ساعت محروميت از اكسيژن -گلوكز بود. مواد و روش ها: بعد از 24 ساعت از انكوباسيون سلول هاي نوروني با استيريپنتول، سلول ها به DMEM فاقد گلوكز منتقل شدند و براي 4 ساعت در يك جار بي هوازي كوچك بدون اكسيژن قرار گرفتند و به مدت 24 ساعت در شرايط استاندارد انكوبه شدند. زنده ماندن سلول با روش MTT ارزيابي شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه غلظت هاي مختلف استيريپنتول پس از 4 ساعت بهبود محروميت از اكسيژن ndash;گلوكز مي تواند زنده ماندن سلول را افزايش دهد. با اين حال اثر حفاظتي استيريپنتول كمتر از گروه كنترل (سلول ها در معرض بهبود محروميت از اكسيژن -گلوكز قرار نداشتند) بود. نتيجه گيري: نتايج ما نشان داد كه استيريپنتول مي تواند يك داروي بالقوه براي درمان شرايط ايسكمي مغز باشد. با اين حال مطالعات بيشتري براي ارزيابي مكانيسم هاي اثر استيريپنتول مورد نياز است.