طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه در بيماران با اختلال روان‌تني و مالتيپل اسكلروز

مقدمه: با توجه به اهميت عوامل روانشناختي در اختلالات روان تني و مالتيپل اسكلروز و همچنين اهميت آن در طرحواره هاي ناسازگار اوليه در اختلالات روانشناختي، پژوهش حاضر به منظور بررسي طرحواره هاي ناسازگار اوليه در بيماران با اختلالات روان تني و مالتيپل اسكلروز و مقايسه كردن آن با افراد سالم انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش شامل اصول گذشته بود. اين مطالعه 100 بيمار (50 نفر با مالتيپل اسكلروز و 50 نفر با اختلال روان تني) را ارزيابي كرد و آن ها را با 50 فرد سالم كه پرسشنامۀ طرحوارۀ يانگ (فرم كوتاه) را تكميل كرده بودند، مقايسه كرد. مطالعه علّي -مقايسه اي بود. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمرۀ آسيب پذيري نسبت به ضرر يا خرده مقياس بيماري در افراد با اختلال روان تني بالاتر از افراد سالم بود و ميانگين نمرۀ خرده مقياس محروميت هيجاني، وابستگي/بي كفايتي و شكست در بيماران با مالتيپل اسكلروز از گروه سالم بالاتر بود. نتيجه گيري: وقتي بيماران با اختلالات روان تني و مالتيپل اسكلروز با افراد سالم مقايسه مي شوند، طرحواره هاي ناسازگار اوليه بايد به عنوان يك اصل مهم در نظر گرفته شوند.