اثر سديم بوتيرات در حافظۀ كاري و سطح بيان سرمي فاكتور رشد عصبي در مدل حيواني با استرس در دوران بارداري

مقدمه: احساس استرس در طي بارداري شايع مي باشد و برخي زنان باردار ميزاني از سطح اضطراب را تجربه مي كنند. استرس قبل از تولد، فعاليت محور هيپوتالاموس هيپوفيز آدرنال در نوزادان و اثرات گيرنده هاي گليكوكورتيكوئيد در هيپوكامپ را تغيير مي دهد. بسياري از محققان مهاركننده هاي هيستون داستيلازي را به عنوان يك گروه جديدي از دارو ها كه شكل گيري حافظۀ بلندمدت را بهبود مي بخشند، توصيف كرده اند. اين دارو ها مي توانند حافظه در حيوانات طبيعي همچنين در حيوانات با اختلالات مغزي را بهبود ببخشند. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات محافظت كنندگي عصبي سديم بوتيرات به عنوان يك مهاركنندۀ هيستون داستيلازي بر بهبود عملكرد شناختي در نوزادان موش صحرايي تازه متولد شده از مادر تحت استرس بود. مواد و روش ها: 15 موش صحرايي مادۀ باردار، شوك كف پا را (5 بار در روز و در شدت جريان 1 ميلي آمپر و فركانس 50 ميلي هرتز با فواصل 3 دقيقه به مدت 2 ثانيه) بين روز 12 تا 18 از بارداري دريافت كردند. نوزادان متولد شده از اين مادران در سه گروه درمان شامل شوك، شوك + سديم بوتيرات 0/35 گرم در هر ليتر و شوك + سديم بوتيرات 3/5 گرم در هر ليتر طبقه بندي شدند. نوزادان متولد شده از مادراني كه تحت هيچ شوكي در دوران بارداريشان نبودند، به عنوان گروه كنترل استفاده شدند. براي ارزيابي حافظۀ كاري آزمون ماز Y در روزهاي 30 و 60 پس از زايمان انجام شد. سپس سطح سرمي فاكتور رشد عصبي با ELISA اندازه گيري شد. يافته ها: رفتار هاي تناوبي در گروه شوك به طور معني داري كاهش يافت. يك افزايش معني داري در گروه دريافت كنندۀ سديم بوتيرات در مقايسه با گروه كنترل مشاهده شد. به علاوه تجويز سديم بوتيرات، سطح سرمي فاكتور رشد عصبي را افزايش داد. حافظۀ كاري و سطح سرمي فاكتور رشد عصبي در مدل استرس شوك كف پا كاهش يافت. نتيجه گيري: تجويز سديم بوتيرات يك اثر محافظت كنندگي عصبي را احتمالأ از طريق افزايش فاكتور رشد عصبي نشان داد و ممكن است عملكرد شناختي نوزادان با استرس پيش از تولد را بهبود ببخشد.