اثر توانبخشي شناختي بر كاركردهاي شناختي، حافظه، افسردگي و اضطراب در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروز

مقدمه: مالتيپل اسكلروز شايع ترين بيماري نورولوژيك پيشرونده در بزرگسالان جوان است. علاوه بر مشكلات جسمي، مالتيپل اسكلروز با اثرات رواني قابل توجه اي مانند اختلالات شناختي، خلقي و رفتاري همراه است. با توجه به شيوع بالاي اين اختلال و اثرات آن بر عملكردهاي شناختي و روانشناختي، هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر توانبخشي شناختي بر عملكرد شناختي، حافظه، افسردگي، و اضطراب در بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروز بود. مواد و روش ها: شش بيمار با معيارهاي تشخيصي مالتيپل اسكلروز، مردان و زنان با سن بين 20 و 40 سال، حداقل تحصيلات ديپلم دبيرستان و داشتن انگيزۀ مشاركت انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس DASS، مقياس حافظۀ وكسلر و آزمون دسته بندي كارت هاي ويسكانسين بودند. بيماران به مدت سه ماه براي توانبخشي شناختي آموزش داده شدند. نتايج باليني، قبل و بعد از درمان مقايسه شدند و در نهايت اطلاعات به دست آمده تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: توانبخشي شناختي بهبود معني دار و قابل توجهي را در كاركردهاي شناختي، حافظه، اضطراب و افسردگي تمام بيماران القاء مي كند. نتيجه گيري: اين مطالعه احتمال بهبود در توانايي هاي شناختي و سلامت روانشناختي بيماران مالتيپل اسكلروز را به وسيلۀ توانبخشي شناختي پيشنهاد داده است. اين يافته بر لزوم روش هاي توانبخشي جديد براي درمان بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروز تأكيد مي كند.