تبيين مشكلات رواني مبتني بر انعطاف پذيري شناختي و تمايزيافتگي خود

مقدمه: انعطاف پذيري شناختي و تمايزيافتگي خود مدل هاي مناسبي براي شناخت مشكلات رواني هستند كه مردم از طريق آن مي توانند با چالش هاي متعدد مواجه شوند. هدف از اين مطالعه بررسي رابطۀ بين انعطاف پذيري شناختي و تمايزيافتگي خود با مشكلات رواني در ميان دانشجويان دختر در دانشگاه علامه طباطبائي بود. مواد و روش ها: روش اين پژوهش توصيفي -همبستگي بوده و جامعۀ آماري شامل همۀ دانشجويان دختر در دانشگاه علامه طباطبائي در تهران كه در سال 94-93 مشغول تحصيل بودند، مي باشد. با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندگانۀ تصادفي يك گروه از 380 دانشجو انتخاب شدند. ابزارها پرسشنامه هاي انعطاف پذيري شناختي، تمايزيافتگي خود و چك ليست علايم SCL90R بودند. داده ها به وسيلۀ شاخص هاي آماري توصيفي، ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: تجزيه و تحليل يك همبستگي معنيدار بين نمرۀ كلي مشكلات رواني با انعطاف پذيري شناختي و تمايزيافتگي خود را نشان داد. همچنين نتايج تجزيه و تحليل رگرسيون چند متغيري نشان داد كه انعطاف پذيري شناختي و تمايزيافتگي خود مي توانند ابعاد و درجات مختلف مشكلات رواني در دانشجويان را تبيين نمايند. نتيجه گيري: مطالعۀ انعطاف پذيري شناختي و تمايزيافتگي خود روش هاي مؤثري در درك عوامل اساسي مرتبط با مشكلات رواني هستند. ارزيابي اين عوامل مي تواند منجر به يك روش جديد در پيشگيري و درمان مشكلات رواني گردد.