ارائۀ مدل علّي براي نشخوار فكري بر اساس متغيرهاي روانشناختي مثبت و منفي

مقدمه: در سال هاي اخير الگوهاي تفكر در اختلالات هيجاني و نقش آن در تدوام اين اختلالات تا حد زيادي توجه متخصصين و پژوهشگران باليني را جلب كرده است. هدف از اين مطالعه ارائۀ مدل علّي براي نشخوار فكري بر اساس متغيرهاي روانشناختي مثبت و منفي بود. مواد و روش ها: جامعۀ آماري در اين مطالعه شامل تمام دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي گرمسار در سال تحصيلي 1394-1393 بود. از اين دانشجويان تعداد 300 نفر از طريق روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ سبك پاسخ دهي نشخواري نولن هوكسما، مقياس شفقت خود نف، مقياس توجه آگاهانه به حال ﺑـﺮاون و رﻳـﺎن و پرسشنامۀ عاطفۀ خودآگاه2 تانگني و همكاران بود. ابتدا عوامل سازندۀ متغيرها با استفاده از تحليل عاملي مشخص شدند و مدل مفهومي بر اساس متغيرهاي روانشناختي ايجاد شد، سپس مدل فرضي با تحليل مسير، بررسي شد. يافته ها: بهوشياري به طور مستقيم بر نشخوار فكري اثر منفي داشت و مي توانست به واسطۀ در فكر فرو رفتن، نشخوار فكري را به طور منفي پيش بيني كند. شفقت خود به طور مستقيم بر نشخوار فكري اثر منفي داشت و مي توانست به واسطۀ در فكر فرورفتن، نشخوار فكري را به طور منفي پيش بيني كند. شرم به طور مستقيم بر نشخوار فكري اثر مثبت داشت و مي توانست به واسطۀ در فكر فرورفتن، نشخوار فكري به طور مثبت پيش بيني كند. احساس گناه به طور مستقيم بر نشخوار فكري اثر مثبت داشت و مي توانست به واسطۀ تأمل، نشخوار فكري را به طور مثبت پيش بيني كند. نتيجه گيري: از ميان متغيرها و زيرعامل هاي مختلف، زيرعامل در فكر فرو رفتن به طور مستقيم و شفقت خود به طور غير مستقيم بالاترين سهم را در پيش بيني نشخوار فكري داشتند.