استفاده از نگاشت همديس در حوزه برنامه‌ريزي مسير وسايل پروازي

در اين مقاله روشي نوين براي طرح‌ريزي مسير و تعيين گذرگاه‌هاي قابل پرواز يك هواپيما براساس راهكار نگاشت همديس معرفي مي‌شود. در اينجا مساله طراحي گذرگاه پروازيِ ارتفاع پايين براي يك هواپيما مطرح شده است. در اين مساله حفظ تلاش كنترلي براي كاهش ارتفاع و افزايش سرعت با محدوديت اجتناب از برخورد با موانع و عوارض زميني، استراتژي اصلي اين مانور عملكري است. در رويكرد ارايه‌شده سعي بر تبديل فضاي واقعي شامل موانع و عوارض زميني كه عموماً اطلاعات آن توسط نقشه‌هاي ديجيتالي ماهواره‌اي يا هوايي موجود است، به يك فضاي مجازي شامل موانع هموارشده يا فاقد ارتفاع است. در اين راستا از مفهوم نگاشت‌هاي همديس به عنوان يك ابزار رياضياتيِ تسهيل‌كننده براي اين تبديل فضاي حل مساله بهره گرفته شده است. تبديل فضاي حل مساله تحت نگاشت ياد شده به‌گونه‌اي منجر به حل مساله‌اي متاثر از انعكاسِ ديناميك، معيار عملكرد و محدوديت‌هاي ارتفاعي حقيقي روي فضاي مجازي مي‌شود. اين نكته قابل توجه است كه در طراحي مسير گذر در فضاي تبديل يافته جديد، تاثير موانع بر شكل‌دهي مسير پروازي، به نوعي در معادلات بيان‌شده در فضاي مجازي گنجانده مي‌شود. نتايج مطالعات موردي و بهينه‌سازي‌هاي عددي انجام پذيرفته با لحاظ موانع با اشكال هندسي دوبُعدي پايه نشان‌گر تطبيق مناسب نتايج با قواعد عملكردي پروازي است. روش پيشنهادي پتانسيل پياده‌سازي در هر دو حالت برنامه‌ريزي مسير به‌صورت برخط و خارج از خط را داراست.