مطالعه تجربي و عددي كيفيت و سلامت سطح چوب پلاست طي تراشكاري با ابزار خودچرخان

با توجه به ويژگي‌هاي خاص كامپوزيت چوب پلاست و استقبال روز افزون از اين محصول به واسطه سازگاري آن با محيط زيست، دست‌يابي به كيفيت سطح مناسب طي انجام فرآيندهاي مختلف ماشين‌كاري روي اين دسته از مواد، بيش از پيش مورد توجه قرار گرفته است. در اين پژوهش پس از انجام عمليات تراشكاري با ابزار خودچرخان روي نمونه‌ها با تغيير پارامترهاي سرعت اسپيندل، نرخ پيشروي و عمق برش، به اندازه‌گيري و مقايسه زبري سطوح تراشكاري شده، بررسي سلامت سطوح توسط ميكروسكوپ و همچنين تحليل عددي فرآيند پرداخته شده است. در نتايج مشاهده شد كه طي تراشكاري با ابزار خودچرخان به ازاي عمق برش ۱ميلي‌متر و نرخ پيشروي ۰/۲۲ميلي‌متر بر دور، با افزايش سرعت اسپيندل از ۵۰۰ به ۷۱۰دور بر دقيقه، كيفيت سطح در حدود ۱۷% بهتر شد كه اين مقدار در مقايسه با تراشكاري معمولي نيز در حدود ۳۷% بهبود يافته است. همچنين به علت افزايش نيروهاي ماشين‌كاري، با افزايش نرخ پيشروي از ۰/۲۲ به ۰/۴۴ميلي‌متر بر دور، كيفيت سطح در حدود ۲۱% كاهش يافته است. مقايسه مقادير به دست آمده براي زبري سطح نشان داد كه بعد از نرخ پيشروي سرعت اسپيندل بيشترين تاثير را بر كيفيت و سلامت سطوح تراشكاري شده داشته است. همچنين مقايسه زبري سطوح اندازه‌گيري شده طي روش المان محدود و روش تجربي نيز نشان‌دهنده دقت و سازگاري مناسب اين دو روش با يكديگر بوده است.