مروري بر عوامل روانشناختي در صرع

مقدمه: صرع يكي از بيماري هاي اصلي سيستم عصبي انسان است. افراد مبتلا به صرع در معرض مجموعه اي از اختلالات رواني قرار مي گيرند. عوامل روانشناختي در تشديد يا درمان صرع نقش مهمي را ايفاء مي كنند. گام اول در درمان صرع دارو درماني است. بيشترين درمان هاي روانشناختي با هدف بهبود بهزيستي رواني و كنترل تشنج است. رويكردهاي رفتاري، درمان شناختي ndash;رفتاري، مداخلات روان ndash;جسم و پذيرش و تعهد درماني به صورت گسترده اي براي درمان صرع كاربرد دارد. پيامدهاي رواني ndash;اجتماعي از قبيل نگرش منفي عمومي نسبت به صرع و مشكلات در استيگما، روابط خانوادگي، كيفيت زندگي، ازدواج و ويژگي هاي شخصيتي (مانند: استرس، اضطراب، افسردگي، فرايندهاي شناختي و نظريۀ ذهن) معمولاً با صرع در ارتباطند. اين نقاط به نقش كليدي درمان هاي روانشناختي در كنار درمان مرسوم پرداخته است. نتيجه گيري: انتظار مي رود كه بيماران صرعي مشكلات روانشناختي بيشتري داشته باشند. اين به ضرورت درمان روانشناختي همراه با درمان دارويي تأكيد مي كند.