بررسي هيستوپاتولوژيك گاليك اسيد بر سلول‌هاي پوركينژ موش صحرايي متعاقب مسموميت با تري متيل تين

مقدمه: مطالعات متعدد نقش حمايت كننده عصبي گاليك اسيد را به عنوان يك آنتي اكسيدان قوي نشان داده است. از طرف ديگر، تري متيل تين يك تركيب ارگانوتين متيله شده است كه دژنراسيون نوروني در مغز انسان و جوندگان را القاء مي كند. اين مطالعه اثرات گاليك اسيد بر وزن مرطوب مخچه، نسبت وزن مخچه به كل مغز و تعداد سلول هاي پوركينژ در فولياي IV، V و VIدر مغز موش هاي صحرايي مسموم شده با تري متيل تين را مورد بررسي قرار داد. مواد و روش ها: 50 موش صحرايي نر بالغ نژاد اسپراگ داولي به پنج گروه تقسيم شدند: كنترل ، گروه TMT+Saline دريافت كننده سالين بعد از مسموميت با TMT (م8 ميلي گرم/كيلوگرم/وزن بدن) و همچنين گروه هاي TMT+GA100 ،TMT+GA50 و TMT+GA200. حيوانات 50، 100 و 200 ميلي گرم/كيلوگرم وزن بدن گاليك اسيد را 7 روز قبل و 7 روز بعد از تجويز تري متيل تين دريافت نمودند. سرانجام از طريق پرفيوژن قلبي موش هاي صحرايي كشته شدند و وزن كل مغز و مخچه اندازه گيري شد و سپس تجزيه و تحليل آسيب شناسي انجام شد. يافته ها: وزن مرطوب مخچه به طور معني داري در گروه TMT+Saline در مقايسه با كنترل كاهش يافت و در موش هاي صحرايي درمان شده با گاليك اسيد در مقايسه با گروه TMT+Saline افزايش داشت. با اين حال نسبت وزن ميانگين مخچه به كل مغز در گروه هاي مختلف، متفاوت نبود. تعداد سلول هاي پوركينژ در فولياي خاص در موش هاي صحرايي درمان شده با گاليك اسيد در مقايسه با گروه TMT+Saline به طور معني داري افزايش يافت. نتيجه گيري: داده هاي ما نشان داد كه گاليك اسيد سمّيت TMT را كاهش داده است و احتمالاً از طريق ويژگي هاي آنتي اكسيداني و حفاظت عصبي با آسيب هاي مخچه در ارتباط بوده است.