التهاب و بيماري‌هاي مغزي: يك مطالعۀ مروري

مقدمه: التهاب پاسخ فيزيولوژيكي سيستم ايمني بر عليه محرك هاي آسيب رسان داخلي و خارجي است. با اين وجود التهاب يك شمشير دولبه بوده و اگر به درستي كنترل نشود مي تواند مضر واقع شود. امروزه التهاب به عنوان عاملي بسيار مهم در پاتوفيزيولوژي بيماري هاي عصبي مورد توجه قرار گرفته است. التهاب عصبي مي تواند ناشي از آسيب به خود بافت مغزي باشد و يا توسط التهاب محيطي القاء شود. اين فرايند با فعال شدن ميكروگلياها، تحريك آستروسيت ها، آسيب به سد خوني ـمغزي و افزايش پس آيند در نفوذپذيري آن، ورود سلول هاي ايمني محيطي به بافت مغزي، توليد بيش از حد سايتوكين ها، نيتريك اكسايد، گونه هاي فعال اكسيژن و همچنين پروستاگلاندين ها و در نهايت با آسيب و مرگ نورون ها مشخص مي شود. در اين مطالعه، التهاب عصبي و نقش آن در پاتوفيزيولوژي بيماري هاي عصبي شامل بيماري پاركينسون، بيماري آلزايمر، بيماري هانتينگتون، افسردگي، اضطراب، صرع، شيزوفرني و اوتيسم خلاصه شده و مورد بحث قرار گرفته است. نتيجه گيري: با وجود اينكه التهاب نقش برجسته اي در رخداد بيماري هاي عصبي دارد ولي متأسفانه هنوز درماني ايمن و كارآمد براي كنترل فرايندهاي التهابي تنظيم نشده در مغز وجود ندارد. داروهايي كه به طور معمول در كنترل التهاب استفاده مي شوند به علت عدم نفوذ از سد خوني ـمغزي كمتر در مغز مؤثر واقع شده اند. از آنجايي كه بسياري از فرايندهاي التهابي در مغز مفيد مي باشد كنترل التهاب به جاي سركوب التهاب روش كارآمدتري در راهبردهاي درماني خواهد بود.