پيش‌بيني افسردگي بر اساس نگرش‌ هاي ناكارآمد، ويژگي‌ هاي شخصيتي و الگوهاي ارتباطي خانواده در بيماران مبتلا به صرع

مقدمه: بيماران مبتلا به صرع به شدت در معرض خطر ابتلاء به افسردگي هستند. پيدا كردن عوامل ايجاد كننده افسردگي در اين بيماران به منظور ارائه خدمات درماني جامع حائز اهميت است. از اين رو اين پژوهش جهت پيش بيني گرايش به افسردگي بر اساس نگرش هاي ناكارآمد، ويژگي هاي شخصيتي و الگوهاي ارتباطي خانواده در ميان بيماران مبتلا به صرع انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي - همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به صرع بود كه به بيمارستان ها و كلينيك هاي درماني بندرعباس در سال 1394 مراجعه كردند كه 150 بيمار با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه افسردگي بك، پرسشنامه پنج عاملي نئو، پرسشنامه نگرش هاي ناكارآمد و پرسشنامه الگوهاي ارتباطي خانواده براي جمع آوري داده ها استفاده شد. يافته ها: ويژگي هاي شخصيتي روان رنجوري، برون گرايي، توافق پذيري و تجربه گرايي و همچنين الگوي ارتباطي همنوايي مي توانند با هم 2/59% از واريانس افسردگي در اين بيماران را تبيين نمايند. اگرچه ويژگي شخصيتي وظيفه شناسي، نگرش هاي ناكارآمد و الگوي ارتباطي گفت و شنود نمي توانند افسردگي را پيش بيني كنند. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش، مي توان پيشنهاد داد كه آموزش و مداخله در بهبود ويژگي هاي شخصيتي و الگوهاي ارتباطي خانواده روش هاي مؤثري جهت كاهش افسردگي بيماران مبتلا به صرع هستند.