بررسي ارتباط كمال‌گرايي و استرس با رضايت از زندگي در بيماران قلبي- عروقي شهر اردبيل

زمينه و هدف: بيماري‫هاي مزمن، از جمله مهم ترين عوامل مرگ و مير محسوب مي شوند. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه كمال گرايي و استرس با رضايت از زندگي در بيماران قلبي عروقي شهر اردبيل مي باشد. روش كار: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش عبارت بودند از بيماران قلبي عروقي شهر اردبيل در نيمه اول سال1396 كه براي دريافت خدمات مراجعه كرده بودند. نمونه پژوهش شامل ۶۰ بيمار قلبي عروقي بود كه با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي مقياس كمال گرايي، مقياس استرس و مقياس رضايت از زندگي استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و رگرسيون چندمتغيره توسط نرم افزار spss19 تحليل گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين كمال گرايي و رضايت از زندگي رابطه معني دار منفي وجود دارد. همچنين بين استرس و رضايت از زندگي رابطه معني دار منفي بدست آمد (۰/01 p). به عبارت ديگر، با افزايش استرس، رضايت از زندگي كاهش مي يابد. بين مؤلفه هاي كمال گرايي و استرس با رضايت از زندگي رابطه چندگانه وجود داشت (۰/01 p). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كاهش كمال گرايي و استرس افراد به بالا بردن رضايت افراد از زندگي كمك مي كند و همچنين در فرايند درمان موثر است.