ارزيابي تاثير پاراكوات بر بقاء پروماستيگوت‫هاي ليشمانيا ماژور و سلول‫هاي HUVEC در شرايط آزمايشگاهي

زمينه و هدف: داروهاي خط اول درمان ليشمانيوز تركيبات پنج ظرفيتي آنتيموان هستند كه داراي عوارض جانبي متعدد از جمله سميت دارويي هستند. از طرفي مقاومت به اين داروها در سراسر جهان رو به افزايش مي‫باشد. داروهايي مانند آمفوتريسين ب و پنتاميدين كه در خط دوم درمان قرار مي‫گيرند، نيز داراي عوارض جانبي بوده يا هزينه بالايي را به بيمار تحميل مي‫كنند. با توجه به اثرات سمي پاراكوات، اين مطالعه با هدف تاثير آن روي زنده ماني پروماستيگوت‫هاي ليشمانيا ماژور و سلول‫هاي HUVEC انجام گرفت. روش كار: پروماستيگوت‫هاي انگل ليشمانيا به تعداد 106 times;2/5 در هر چاهك از پليت‫هاي 96 خانه اي تحت مواجهه با غلظت‫هاي مختلف پاراكوات قرار گرفتند. تيمار به مدت 48 ساعت و در دماي C ° 24 انجام شد. سپس آزمايش MTT براي ارزيابي ميزان تاثير پاراكوات انجام گرديد. جذب نوري با استفاده از دستگاه خوانشگر پليت در طول موج 570 نانومتر قرائت گرديد. از رنگ آميزي تريپان بلو جهت بررسي تعداد پروماستيگوت‫هاي زنده پس از تيمار با پاراكوات استفاده شد. همچنين، تاثير غلظت هاي مختلف پاراكوات بر بقا سلول هاي HUVEC در شرايط كشت بررسي گرديد. يافته ها: نتايج تست MTT نشان داده كه غلظتهاي افزايشي پاراكوات به صورت معني‫داري مي‫تواند بقا انگل‫هاي پروماستيگوت را در مقايسه با گروه كنترل تحت تاثير قرار دهد. در اين مطالعه، غلظت IC50 پاراكوات بر پروماستگوت‫هاي انگل ليشمانيا به ميزان 272/46 ميكروگرم بر ميلي ليتر براورد گرديد. يافته هاي رنگ آميزي تريپان بلو با نتايج روش MTT مطابقت داشت. علاوه بر اين، ما متوجه شديم كه HUVEC ها حساس به پاراكوات هستند (IC50 = 188.99 mu;g/ml). نتيجه گيري: پاراكوات اثرات مهاري قوي روي پروماستيگوت‫هاي ليشمانيا ماژور و سلول هاي اندوتليال انساني دارد. آزمايشات بيشتر در زمينه تاثير پاراكوات روي زخم‫هاي حاصل از ليشمانيا ماژور در مدل‫هاي حيواني و اثرات جانبي آن در استفاده موضعي اين دارو لازم مي‫باشد.