مطالعه تنوع گونه اي و فراواني ماهيان درياچه شهداي خليج فارس، چيتگر- تهران

اين مطالعه به منظور تعيين تركيب گونه اي و وضعيت فراواني جمعيت ماهيان درياچه چيتگر در مهر 1393 انجام گرديد. بدين منظور تعداد 34 ايستگاه در پيكره آبي درياچه انتخاب و نمونه برداري با تورهاي گوشگير محاصره اي و پرتابي صورت گرفت. در اين مطالعه 18 گونه ماهي از خانواده هاي Cyprinidae (11 گونه)، Cichlidae (1 گونه)، Loricariidae (1 گونه)، Pangasiidae (1 گونه)، Serrasalmidae (1گونه)، Poeciliidae (1گونه)، Salmonidae (1 گونه) و Scaridae (1 گونه) شناسايي گرديدند. از بين اين ماهيان فقط يك گونه ماهي بومي به نام Capoeta bohsei مشاهده شد. غالب ماهيان درياچه را گونه هاي مهاجم و غير بومي شامل تيزكولي (Hemiculter leucisculus)، مرواريد ماهي قفقاز (Alburnus hohenackeri)، ماهي حوض (Carassius auratus)، كاراس وحشي(Carassius gibelio) و آمورنما (Pseudorasbora parva) تشكيل دادند. در صيد با تور محاصره اي، بيشترين فراواني را ماهيان تيزكولي با 62 درصد و مرواريد ماهي قفقاز با 35 درصد ، در صيد با تور گوشگير، نيز اين دو ماهي بترتيب با فراواني 69 و 12 درصد داشتند. در نهايت در صيد با تور پرتابي مرواريد ماهي با 38 درصد، آمورنما با 21 درصد و تيزكولي با 17 درصد بيشترين جمعيت را در منطقه ساحلي داشته اند. كمترين فراواني مربوط به ماهيان زينتي نظير طوطي ماهي Parrotfish و پنگوسي Pangasius hypophthalmus بوده اند. بطوركلي بيش از 90 درصد جمعيت ماهيان از گونه هاي مهاجم و غير بومي بوده است. بنابراين ممكن است، حضور ماهيان مهاجم و فقدان ماهيان شكارچي، باعث افزايش سطح تروفي درياچه چيتگر گردد.