عوامل پيشگويي كننده قصد شيردهي انحصاري در زنان باردار

زمينه و هدف: شيردهي انحصاري در شش ماه اول زندگي نقش عمده اي در پيش گيري از مرض و مرگ و مير كودكان دارد. قصد شيردهي انحصاري در بارداري يكي از عوامل پيش گويي كننده اين رفتار است. تعيين عوامل موثر بر قصد شيردهي انحصاري به برنامه ريزي براي ارتقاء قصد شيردهي و به دنبال آن رفتار شيردهي كمك مي كند. هدف از اين مطالعه، تعيين عوامل پيش گويي كننده قصد شيردهي انحصاري زنان باردار به وسيله تئوري رفتار برنامه ريزي شده است. مواد و روش ها: اين مطالعه تحليلي بر روي 224 زن نخست زاي مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر كاشان در سال 1392 انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفي از 16 مركز بهداشتي درماني انتخاب شدند. مادران پرسش نامه هاي دموگرافيك، قصد، نگرش، هنجارهاي ذهني و كنترل رفتاري درك شده را تكميل كردند. براي تعيين عوامل پيش گويي كننده قصد شيردهي انحصاري و تحليل داده ها از آزمون رگرسيون خطي استفاده شد. يافته ها: در مدل رگرسيوني، كنترل رفتاري درك شده ( β=0.42, p 0.001)، نگرش ( β=0.27, p 0.01) و هنجارهاي ذهني ( β=0.18, p 0.04)، پيش گويي كننده قصد شيردهي انحصاري بودند. اين مدل توانست 63 درصد از واريانس قصد شيردهي انحصاري را توضيح دهد. آگاهي و عوامل دموگرافيك، پيش بيني كننده قصد شيردهي نبودند. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه كنترل رفتاري درك شده، نگرش و هنجارهاي ذهني مي توانند قصد شيردهي انحصاري زنان نخست زا را پيش گويي كنند، از اين رو بايد به عنوان يك راهنماي كلي در طراحي مداخلات آموزشي براي بهبود شيردهي انحصاري زنان مورد توجه قرار گيرند.