بررسي مقايسه‌اي سطح پريوستين در بزاق و مايع شيار لثه‌ايِ افراد مبتلا به پريودنتيت مزمن و افراد سالم

زمينه و هدف: پريوستين به عنوان يك پروتئين ضروري در تكامل بافت‌هاي مختلف در بدن عمل مي‌كند و همچنين داراي نقش كليدي در بافت‌هاي حمايت‌كننده دندان ازجمله ليگامان پريودنتال است.تاكنون تأثير وجود التهاب بر كاهش ميزان پريوستين در برخي از مطالعات نشان داده شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي و مقايسه مقادير پريوستين موجود در بزاق و مايع شيار لثه‌اي افراد مبتلا به پريودنتيت مزمن با افراد سالم است. مواد و روش ها: در اين مطالعه موردشاهدي همسان‌شده، ۱۰۶ نفر (۵۳ نفر در گروه مبتلا به پريودنتيت مزمن و ۵۳ نفر در گروه سالم) پس از اخذ رضايت‌نامه كتبي آگاهانه وارد مطالعه شدند. همسان‌سازي بين دو گروه از نظر سن، جنس، وزن و شاخص توده بدني انجام شد. نمونه‌هاي مايع شيار لثه‌اي و بزاق از شركت‌كنندگان دريافت و سپس توسط الايزا بررسي شد. تجزيه‌وتحليل آماري توسط نرم‌افزار ۱۱.stata v صورت پذيرفت. ملاحظات اخلاقي: اين مطالعه با كد اخلاق IR.ARAKMU.REC.۱۳۹۷.۳۴ به تصويب كميته اخلاق معاونت پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي اراك رسيده است. يافته‌ها: در اين مطالعه سطوح پريوستين موجود در بزاق و مايع شيار لثه‌اي در افراد مبتلا به پريودنتيت مزمن به طور معني‌داري از گروه افراد سالم پايين‌تر بود (۰/۰۰۱ P). همچنين مقادير پريوستين بر اساس پارامترهاي پريودنتال به طور معني‌داري بين دو گروه مورد مطالعه متفاوت بود (۰/۰۰۱ P). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاصل از اين مطالعه بين ابتلا به بيماري پريودنتيت مزمن و مقادير پريوستين موجود در بزاق و مايع شيار لثه‌اي ارتباطي معني‌دار وجود دارد؛ لذا پريوستين مي‌تواند به عنوان يك بيوماركر احتمالي براي تشخيص زودرس و پيشگيري از پيشرفت بيماري پريودنتيت مزمن در نظر گرفته شود.