بررسي ارتباط راهبردهاي مقابله با تنيدگي با دشواري در تنظيم هيجان با نقش ميانجي كيفيت زندگي زناشويي در زنان متأهل مبتلا به سرطان پستان

زمينه و هدف: هدف از انجام اين پژوهش، مدل يابي معادلات ساختاري نقش ميانجي كيفيت زندگي زناشويي در رابطه بين راهبردهاي مقابله با تنيدگي با دشواري در تنظيم هيجان زنان مبتلا به سرطان پستان است. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع همبستگي است كه در آن روابط بين متغيرهاي پژوهش با استفاده از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري بررسي شده است. شركت‌كنندگان پژوهش 385 نفر از زنان متأهل مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌كننده به مراكز درماني شهرستان آمل و بابل در سال 1397 بودند كه بر اساس روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي راهبردهاي مقابله‌اي، دشواري در تنظيم هيجان گراتز و رومر و كيفيت زندگي زناشويي را تكميل كردند. ارزيابي الگوي پيشنهادي از طريق الگويابي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم‌افزار ليزرل انجام گرفت. براي آزمون روابط غير‌مستقيم از روش بوت استراپ در دستور كامپيوتري ماكرو پريچر و هيز استفاده شد. ملاحظات اخلاقي: اين پژوهش با كد IR.IAU.TON.REC.1397.029 به تصويب كميته اخلاق پژوهشي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تنكابن رسيده است. يافته ها: بر اساس نتايج اين پژوهش، مدل پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار بود (0/57=RMSEA). به‌طوركلي نتايج نشان داد كه تمام مسيرهاي مستقيم معنادار شدند (0/05 P)؛ همچنين نتايج نشان داد كه مسيرهاي غيرمستقيم راهبردهاي مقابله با تنيدگي نيز از طريق كيفيت زندگي زناشويي با دشواري در تنظيم هيجان معنادار بود. نتيجه گيري: مدل ارزيابي‌شده از برازندگي مطلوبي برخوردار است و گام مهمي در جهت شناخت عوامل مؤثر بر دشواري در تنظيم هيجان زنان متأهل مبتلا به سرطان پستان است؛ بنابراين مي‌تواند به عنوان الگويي مناسب براي تدوين و طراحي برنامه‌هاي پيشگيري از مشكلات هيجاني زنان مبتلا به سرطان پستان مفيد باشد.