تأثير درمان غيرجراحي پريودنتال بر شاخص كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دهان

مقدمه: بيماري پريودنتيت به عنوان يك معضل بهداشتي دهاني مهم با اثر بر سلامت سيستميك و كيفيت زندگي بيماران مي باشد. اين مطالعه جهت بررسي تغييرات شاخص كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دهان در بيماران مبتلا به بيماري هاي پريودنتال بعد از انجام فاز درمان غير جراحي پريودنتال طراحي گرديد. مواد و روش ها: در اين مطالعه كلينيكي، 60 بيمار كه تنها نيازمند فاز يك درمان پريودنتال (درمان غير جراحي) بودند، وارد مطالعه شدند. براي هر يك از بيماران پرسشنامه Oral lmpact on Daily Performance (OIDP) قبل از درمان و يك ماه بعد از درمان فاز يك غير جراحي پريودنتال كامل گرديد. نمرات شاخص اندازه‌گيري و مقايسه شد و ارتباط آن با سن ، جنس و نوع بيماري پريودنتال بررسي شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه كيفيت زندگي در بيماران دچار بيماري پريودنتال مي تواند بعد از درمان فاز غيرجراحي پريودنتال بهبود يابد. همچنين تفاوتي بين نتايج تغييرات در كيفيت زندگي در دو گروه بيماران مورد بررسي (ژنژيويت مزمن جنراليزه و پريودنتيت مزمن جنراليزه خفيف) ديده نشد. از نظر جنس و سن نيز تفاوت معني داري در ميزان تغييرات در شاخص كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دهان مشاهده نشد. نتيجه گيري: براساس نتايج بدست آمده، بيماري پريودنتال مي تواند تأثير به سزايي در كيفيت زندگي بيماران مبتلا داشته باشد و درمان غيرجراحي پريودنتال مي تواند موجب بهبود شاخص كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دهان و عملكرد روزانه اين افراد گردد.