تاثير تجويز ترانكساميك اسيد بر خون‌ريزي بعد از اعمال جراحي پيوند عروق كرونر

زمينه و هدف: تجويز پيرامون عمل ترانكساميك اسيد خون ريزي و ترانسفوزيون را پس از اعمال جراحي قلبي كاهش مي دهد، ولي نتايج در شرايط مختلف متفاوت بوده و از طرفي زمان مناسب تجويز دارو براي حصول به نتيجه مطلوب تر مشخص نيست. هدف از مطالعه حاضر تعيين تاثير ترانكساميك اسيد در كاهش درناژ و نياز به ترانسفوزيون خون در بيماران كانديداي عمل جراحي اوليه پيوند عروق كرونر و هم چنين تعيين زمان مناسب تجويز اين دارو مي باشد. روش بررسي: در يك كارآزمايي باليني آينده نگر دوسوكور 150 بيمار كانديداي عمل جراحي اوليه پيوند عروق كرونر مطالعه شدند. بيماران به صورت تصادفي به سه گروه B، 10 mg/kg ترانكساميك اسيد قبل، گروه A، همان مقدار دارو پس از باي پس قلبي ريوي و گروه C نرمال سالين تقسيم شدند. ميزان نياز به خون آلوژنيك و ميزان درناژ لوله هاي سينه اي ثبت گرديد. يافته ها: گروه پلاسبو (گروه C) درناژ خوني بيش تري در طول 12 ساعت اول بعد از عمل داشت (501±288 در مقابل 395±184 در گروه B و 353±181 ميلي ليتر در گروه A،p=0.004). گروه پلاسبو هم چنين درناژ بعد از عمل بالاتري داشت (900±347 در مقابل 614±276 در گروه B و 577±228 ميلي ليتر در گروه A،p=0.001). ميزان نياز به خون آلوژنيك نيز در گروه كنترل نسبت به دو گروه ديگر بيش تر بود (p=0.001). نتيجه گيري: در بيماران انتخابي كانديداي عمل جراحي پيوند اوليه عروق كرونر، تجويز تك دوز ترانكساميك اسيد قبل و بعد از باي پس قلبي ريوي تاثير يكساني دارد.