بررسي شيوع عفونت‌هاي بيمارستاني ناشي از انتروباكتركلوآكه و تعيين الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي در نمونه‌هاي جدا شده از مراجعين به دو بيمارستان تهران

زمينه و هدف: مصرف روزافزون آنتي بيوتيك هاي بتالاكتام در بالين از ابتداي دهه 1980 در درمان عفونت هاي مختلف باكتريايي منجر به افزايش ظهور مقاومت به اين آنتي بيوتيك ها در بين انواع باكتري هاي جدا شده از بيماران گرديده است. به طوري كه امروزه يكي از معضلات درمان عفونت هاي بيمارستاني ناشي از باكتري هاي مقاوم بالاخص انتروباكتركلوآكه به لحاظ وجود مقاومت متقاطع در اين ميكروارگانيسم ها و به دليل توليد آنزيم هاي بتالاكتاماز وسيع الطيف مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي فراواني انتروباكتركلوآكه هاي توليد كننده آنزيم بتالاكتاماز وسيع الطيف جدا شده از نمونه هاي مختلف عفوني ارسالي از دو بيمارستان ميلاد و شهيد مطهري تهران مي باشد. روش بررسي: در مطالعه حاضر 101 انتروباكتركلوآكه از بهمن 1389 تا شهريور 1390 از بيمارستان هاي ميلاد و شهيد مطهري تهران جمع آوري گرديد. پس از تاييد گونه توسط آزمايش هاي استاندارد و اختصاصي ميكروبيولوژي، تست حساسيت آنتي بيوتيكي طبق روش استاندارد CLSI و با استفاده از 13 آنتي بيوتيك انتخابي مصرفي در مطالعه حاضر انجام گرفت. هم چنين گونه هاي توليدكننده آنزيم بتالاكتاماز وسيع الطيف با استفاده از روش ديسك تركيبي به عنوان يك روش استاندارد تشخيص فنوتيپي جداسازي شدند. يافته ها: نتايج حاصل از روش فنوتيپي نشان داد كه 33 (33%) از گونه هاي انتروباكتركلوآكه جداسازي شده توانايي توليد آنزيم بتالاكتاماز وسيع الطيف را دارا بودند. 5% گونه هاي جدا شده به ايمي پنم نيز مقاوم بودند. نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان از مقاومت بالا به بتالاكتام هاي وسيع الطيف و هم چنين وجود پنج درصدي سوش هاي با مقاومت چندگانه (MDR) در بين انتروباكتركلوآكه هاي ايزوله شده دارد. اين سويه ها تنها به كلستين حساس بودند. اين نتايج مي تواند زنگ خطري براي پزشكان جهت درمان عفونت هاي ناشي از انتروباكتركلوآكه هاي مقاوم به آنتي بيوتيك ها بالاخص گونه هاي توليدكننده آنزيم بتالاكتاماز وسيع الطيف باشد.