آسيب‌شناسي بافتي به عنوان شاخص زيستي در ارزيابي كيفيت آب مزارع پرورش ماهيان قزل ‌آلاي رنگين ‌كمان در امتداد چشمه برم لردگان

هدف از اين مطالعه ارزيابي تغييرات آسيب شناسي بافتي آبشش ها، كبد، طحال، كليه و روده ماهيان قزل آلاي رنگين كمان پرورشي در چهار ايستگاه مختلف در امتداد چشمه برم لردگان است. در اين مطالعه 15 ماهي از هر ايستگاه صيد و پس از كالبد شكافي از بافت آبشش، كبد، طحال، كليه و روده ماهي ها نمونه برداري انجام شد و بعد از تهيه مقاطع بافتي با رنگ هماتوكسيلين و ائوزين رنگ آميزي شدند. بافت ها با بزرگنمايي X400 مورد بررسي قرار گرفتند. بهم چسبيدگي ، هيپرپلازي آبششي، پوسته پوسته شدن و نكروز اپيتليوم آبششي، هيپرتروفي و تورم لاملاهاي آبششي، هيپرتروفي و دژنرسانس چربي در هپاتوسيت ها، دژنره شدن گلومرولي و مجراي جمع آوري ادرار، افزايش فضاي لومن، تحليل رفتن گلومرولي؛ افزايش مراكز ملانوماكروفاژي و بهم ريختن آرايش سلول هاي اليپسوئيدي طحال، نكروز سلول هاي مخاطي، پوسته پوسته شدن اپيتيليوم لايه مخاطي روده از مهمترين آسيب هاي بافت شناسي است كه كم و بيش در كمتر از 20 درصد از ماهيان صيد شده از ايستگاه چهارم و معدودي از ماهيان ايستگاه سوم مشاهده شد. نتيجه اين مطالعه بافت شناسي نشان داد كه اين تغييرات ممكن است ناشي از افزايش سطح مواد شيميايي در مزارع پايين دستي باشد. لذا اين تغييرات آسيب شناسي بافتي را مي توان به عنوان شاخص زيستي مناسبي جهت پايش كيفيت آب در نظر گرفت.