تأثير تمـرين استقـامتي به همراه مصرف مكمل دارچيـن بر غلظت‌هاي پلاسمايي آنزيـم‌هاي AST و ALT كبـدي زنـان مبتلا به ديابت نوع II

زمينه و هدف: ديابت با تغييرات پاتولوژيكي زيادي در ارتباط است و آسيب هاي كبدي يكي از مهمترين پيامدهاي اين بيماري است. پژوهش حاضر به منظور بررسي تأثير هشت هفته تمرين استقامتي به همراه مصرف مكمل دارچين بر سطوح سرمي آنزيم هاي كبدي آلانين آمينوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمينوترانسفراز (AST) زنان مبتلا به ديابت نوع II انجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش نيمه تجربي، 36 زن داوطلب مبتلا به ديابت نوع II (2/64±52/72 سال و نمايه توده بدن 2/94 ±29/28) شركت كردند. آزمودني ها بر اساس نمايه توده بدن، به صورت تصادفي به چهار گروه (9 نفري)، تمرين، تمرين دارچين، دارچين و كنترل تقسيم شدند. تمرين استقامتي با شدت 60 تا 75% حداكثر ضربان قلب، به مدت40 تا 60 دقيقه، سه جلسه و در طي هشت هفته انجام شد. دوز مصرف دارچين، روزانه gr 1/5 بود. غلظت هاي پلاسمايي ALT و AST به روش آنزايماتيك و پس از 12 ساعت ناشتايي، پيش و پس از انجام پژوهش اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون t زوجي و آناليز واريانس عاملي و به وسيله SPSS version 21 (Chicago, IL, USA) در سطح معناداري P 0/05 تجزيه تحليل شدند. يافته ها: سطوح ALT در هر سه گروه تجربي كاهش يافت، كه تنها در گروه دارچين (ميانگين و انحراف معيار پيش آزمون و پس آزمون به ترتيب: 9/5 ±28/5، 9/2 ±25/3) معنادار بود (P 0/05). مقادير پلاسمايي AST در گروه تمرين دارچين افزايش و در گروه هاي تمرين و دارچين كاهش يافت كه هيچ يك معنادار نبود. مداخلات انجام شده تأثيري بر تغييرات قند خون ناشتاي گروه ها نداشت. همچنين اختلاف معنادار بين گروهي نيز در پيش و پس آزمون مشاهده نشد(P 0/05). نتيجه گيري: اين نتايج نشان داد مصرف دارچين در بهبود مقادير پلاسمايي ALT موثر است، اما در بيماران ديابتي، شدت و مدت فعاليت ورزشي موثر، به خصوص همزمان با مصرف دارچين نياز به بررسي بيشتري دارد.