اثربخشي برنامه آموزشي مبتني بر معناي زندگي بر بهزيستي ذهني پرستاران

زمينه: هدف اين پژوهش بررسي ميزان اثربخشي برنامه آموزشي مبتني بر معناي زندگي بر بهزيستي ذهني پرستاران بود. روش كار: اين مطالعه از نظر هدف در زمره پژوهش هاي كاربردي و از نظر روش شناسي جزء طرح هاي نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش را همه پرستاران كارشناس شاغل در بيمارستان هاي دولتي شهر كرمانشاه در سال 1396 تشكيل دادند كه از اين جامعه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي ابتدا يك بيمارستان و سپس 30 نفر از پرستاران آن بيمارستان انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. به پرستاران گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه اي(هفته اي دو جلسه) برنامه آموزشي مبتني بر معناي زندگي ارائه شد. اعضاي هر دو گروه در هر دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون پرسشنامه بهزيستي ذهني كييز و ماگيارمو(Keyes Margyarmoe) را تكميل كردند. داده ها نيز با روش تحليل كوواريانس چند متغيره بررسي شدند.يافته ها: يافته ها نشان داد كه ميانگين نمرات متغير بهزيستي ذهني در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل، در مرحله پس آزمون افزايش معناداري داشته است. نتيجه گيري: بنابر يافته هاي به دست آمده، برنامه آموزشي مبتني بر معناي زندگي بر بهزيستي ذهني پرستاران اثربخش بوده است.